İstanbul’da medfun bulunan büyük Velilerden Haşimi Emir Osman hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir bayram sohbetinde;

- Kardeşlerim, bugün Ramazan bayramı, buyurdu. Mübarek bir gün. Fakat bu bayramlar hakiki bayramımız değildir bizim.

Hayretle sordular:
- Hakiki bayramımız ne zaman öyleyse efendim?
- Beş büyük imtihanı verdikten sonra, buyurdu.

Ve izah etti:
- Önümüzde beş büyük imtihan var. Bunlar, son nefeste imansız gitme tehlikesi, kabirde azab görme ihtimali, Mahşer meydanının dayanılmaz dehşeti, Mizanda günahın ağır gelme korkusu ve Sırattan Cehenneme düşme endişesi.

Şöyle bitirdi:
- Bu imtihanları verebilirsek, o zaman “hakiki bayram” yapacağız. Hem de sonsuz olarak. Öyle şimdiki gibi üç beş gün değil, ebediyyen.

En büyük günah

Bir gün de bazı sevdikleri bu zata gelip;
- Hocam, en büyük günah nedir? diye sordular.

Cevabında;
- En büyük günah, cenâb-ı Hakkı unutmaktır, buyurdu. Allahü teâlâyı unutarak yapılan iş, iş değildir.

Şöyle devam etti:
- Allah için yapılmayan her şey “Hiç”tir. Amel ve ibadet, Allah için yapılırsa makbuldür ancak. Mesela “Oruç tutmak” büyük bir ibadettir değil mi?
- Evet efendim, dediler.

- Ama rejim yapmak ve zayıflamak için tutulursa on para etmez. Bunun gibi, “Hacca gitmek” de büyük ibadettir ve sevabı çoktur değil mi?
- Evet efendim.

- Ama insanlar, kendisi için; “Filan kes yirmi defa hacca gitti” desinler diye hacca giderse, beş para etmez. Çünkü riya olur, kibir olur, gösteriş olur. Bu da felakete götürür o kimseyi.

Şöyle bitirdi:
- Bir nafile hacca gidiş geliş esnasında, bir farz namazı kazaya kalır veya bir haram işlenirse, o hacdan sevap yerine günah kazanılır.