Hasan-ı Basri hazretleri "rahmetullahi aleyh".
Tabiinin büyüklerinden.

Bir gün, bir dostunun cenazesine vardı.
Definden sonra çok ağladı.

Sordular:
- Niçin ağlarsınız efendim?

Buyurdu ki:
- Kardeşlerim! İşte en son varacağımız yer. Buraya hepimiz gireceğiz. Bunu bile bile nasıl günah işleriz?

Dinleyenler gözyaşlarını tutamadılar.


Günahlarımı almış

Bir gün de, biri gelip arzetti Ona:
- Efendim, filan kes, sizin gıybetinizi yaptı.

Büyük Veli sordu:
- Onun evine niçin gitmiştin?
- Yemeğe çağırmıştı efendim.

- Neler ikram etti?
- Çeşitli yemeklerle türlü meşrubat.

Esefle baktı yüzüne.
- Bu kadar yemeği karnında sakladın da, şu bir çift sözü neden saklayamadın? Buyurdu.

Sonra kalktı.
Bir tabağı hurma ile doldurup ona uzattı:

- Bunu, o adama götür. İyiliğine karşı hediyemdir.

Adam şaşırdı:
- Ne iyiliği efendim. Gıybetinizi yaptı.
- İyi ya, günahımı almış. Bundan büyük iyilik olur mu?

Kızımı kime vereyim?

Bir gün de huzuruna biri gelip;
- Efendim, bir şey danışacaktım, diye arzetti.
- Buyur kardeşim.

- Evlenme çağında bir kızım var. İsteyeni çok. Hangisine vereyim acaba?

Buyurdu ki:
- Allah’tan korkana ver. Eğer kızını severse, ne âlâ. Sevmezse, Allahü teâlâdan korkar da zulmetmez hiç olmazsa.

- Allah razı olsun efendim.