Kastamonu’da yaşayıp İstanbul’da vefat eden Hasan Hilmi Efendi "rahmetullahi aleyh", bir gün sevdiklerine;
- Kardeşlerim, kimi severseniz, ahirette onunla birlikte olursunuz, buyurdu.

Sonra şunu anlattı onlara:

Bir gün eshab-ı kiramdan genç bir kişi, gayet üzgün ve kederli olarak Peygamber efendimiz aleyhisselama gelerek;
- Ya Resulallah, bir hususu düşündükçe pek çok üzülüyorum. Bu yüzden uykularım kaçıyor, diye arzetti.

Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”;
- Neyi düşünüyorsun? diye sordular.

Dedi ki:
- Ya Resulallah! Bu dünyada huzurunuza rahatça geliyor, mübarek sohbetinizle şerefleniyoruz. Bunun için çok sevinçliyiz. Ama ahirette bu nimetten mahrum kalacağız galiba.

Efendimiz aleyhisselam;
- Neden? diye sorunca da;

- Çünkü sizin dereceniz Cennette çok yüksek olur, bizimkiyse aşağılarda, diye arzetti. Biz orada size ulaşamayız. O zamanki hasreti düşündükçe kahroluyorum. Zira Cennette olsak bile, sizi görmeden nasıl durabiliriz?

Peygamber efendimiz aleyhisselam gülümsediler:
- Üzülme! Biz Cennette de birlikte olacağız.

O sahabinin sevinçten gözleri parladı.
- Sahi mi ya Resulallah?

- Elbette. Çünkü kişi, dünyada kimi seviyorsa, ahirette de onunla beraber olacaktır.

O sahabi;
- Oh, elhamdülillah! deyip büyük sevince garkoldu.

Bu haber anında duyuldu.
Eshab-ı kiramı, bu müjde kadar sevindiren bir şey olmamıştır.

En iyi nasihatçı

Bir gün de “Ölüm”den bahsederken;
- Ölüm, insan için en iyi vaiz ve nasihatçidir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ölümden hiç kimse kurtulamaz. Ölümden ibret almalı, bir gün kendisinin de öleceğini düşünmelidir.

Şöyle bitirdi:
- Her an öleceğini düşünen bir kişi, kendine çeki düzen verir. Günahlardan el çeker, ibadete sarılır.