Nazilli Evliyasından Muhammed Zühdi Efendi “rahmetullahi aleyh”, bir sohbetinde;
- Bir kimse Peygamberlerin ibadetlerini yapsa, fakat üzerinde bir kuruşluk “kul hakkı” bulunsa, bunu ödemedikçe Cennete giremez, buyurdu.

- Allah affetmez mi efendim? dediler.

- Hayır. Kul hakkıyla gidenin işi, adalete bırakılır. Adaletin ise ne şekilde tecelli edeceği belli olmaz. Çok kimse, alacaklı olarak gittiğini zanneder. Ama orada iş tersine dönüp borçlu çıkar ve perişan olur.

Büyükleri sevin!

Bir gün de;
- “Ehl-i sünnet alimleri”ni tanıyan, seven ve sohbetlerinde bulunan kimse müşrik olmaz, buyurdu. Bunlar, her türlü haramı işleyebilir, ama küfre kaymaz ve küfür üzere ölmezler.

- Neden efendim? dediler.

- Çünkü bu büyüklerin sohbeti bereketiyle cenâb-ı Hak onları küfre girmekten korur. Ama o büyük zatları göremeyen ve sohbetinde bulunamayan, üzülmesinler.

- Niçin hocam?

- Çünkü o İslam büyüklerinin kitabını severek okuyanlar da bu nimete ortaktır. Onlar da küfürden korunurlar.

Niyet çok mühim

Bir gün de sohbetinde;
- Bu dünyada, dünya için yapılan işlerin hepsi “dünya işi”dir, buyurdu. O işlerin faydası, yalnız dünyada görülür. Ahirette ele bir şey geçmez.

- İbadetler de böyle midir efendim? dediler.
- Evet. Namaz da olsa, aynıdır.

- Peki hangi işler ahiret işidir efendim?
- Ahiret için yapılan, yani ahirette bize faydası olacak işler, “ahiret işi”dir.

Şöyle devam etti:
- Her işi yaparken; “Ben bu işi niçin yapıyorum?” diye sorun kendinize. Eğer “Allah için”se, yapın. Ahiret’te karşınıza çıkacaktır. Allah için değilse, böyle işlerin dünyada faydasını görürsünüz. Ama ahirette elinize bir şey geçmez.