İmam-ı Gazali hazretleri "rahmetullahi aleyh". Büyük İslam alimi. O anlatır:
- Günah işlenince, kalbe siyah bir leke gelir. Bu lekeyi, tek bir şey temizler.
- O nedir? dediler.

- Pişmanlık ateşidir, buyurdu.

Öyle kul vardır ki…

Resulullah efendimiz aleyhisselam buyurdu:
- Öyle kul vardır ki, günahı sebebiyle Cenneti kazanır.

Eshab sorar:
- Bu, nasıl olur?

Buyurur ki:
- Günahına öyle pişman olur ki, o günahı silinir. Sevap yazılır yerine.

Hatta, şeytan bile hayret eder ve
- Keşke onu günaha sokmasaydım, der.

Allah beni affeder mi?

Ve şu menkıbeyi anlatır:
İsrailoğulları zamanında bir kişi vardır. Fasık olup, her işi günahtır.
Ama bir gün pişman olur. Tövbe etmek ister günahlarına.

Düşünür ki:
- Pek çoktur günahım. Tövbe etsem, affeder mi Allah’ım?

Gider, sorar bir alime.
- Doksandokuz kişi öldürdüm. Tövbe etsem kabul olur mu?
- Hayır olmaz!

Kızar, onu da öldürür.
Gider başka alime.

Ve sorar:
- Yüz kişiyi öldürdüm. Tövbem kabul olur mu?
- Olur. Ama terk et bu diyarı. Falan köye git. İyidir insanları.

Hemen tövbe eder.
Sonra, o köye doğru yola çıkar.

Ama yarı yolda biter ömrü.
Vefat eder.

Azap ve rahmet melekleri, ruhunu götürmeye gelirler.
Ama anlaşamazlar.

Zira iki taraf da;
- Bu mevta bize ait, demektedir.

Hak teâlâya arz ederler.

Ferman-ı ilahi gelir:
- Ölçün iki tarafı. Nereye daha yakın?

Ölçerler.
İyi köye, bir karış daha yakındır.

Durum anlaşılır.
Ruhunu rahmet melekleri alır.