Derviş Ahmed Semerkandi "rahmetullahi aleyh", Maveraünnehr bölgesinde yetişen alim ve Velilerin büyüklerindendir.

Bir zaman kadı (hakim) yapmak istediler bu zatı.

Ancak o kabul etmedi.
Kul hakkına girerim, diye korktu.
Israr ettiler, yine kabul etmedi.

Zorladıklarında;
- Yeminle söylüyorum ki, ben hakimlik yapamam, buyurdu.

Bu defa kızıp;
- Sen yalan söylüyorsun! dediler.

Buyurdu ki:
- Pekala, siz yalan söyleyen birini mi kadı yapacaksınız?

Hayretle birbirlerine bakıp, sonra lafı değiştirdiler:
- Yok yok, doğru söylüyorsun.

- Doğru söylüyorsam, inanın öyleyse. “Ben hakimlik yapamam” diyorum.

Bir cevap veremeyip vazgeçtiler kadı yapmaktan.

Saadetlerin başı

Bir gün de bu zata;
- Dünya ve ahiret saadetlerinin başı nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Allahü teâlânın rızasına kavuşmaktır, buyurdu.

Sordular.
- Buna nasıl kavuşulur efendim?

- Allahü teâlânın emirlerini yapıp yasak ettiklerini yapmamakla. Ama bir şartla. Bunlar ihlasla yapılmalıdır.

- Yani Allah için mi efendim?

- Evet. “İhlas”, kalbin temiz olması demektir. Kalbin temiz olması da, o insanın İslamiyet’e uyup uymamasıyla anlaşılır.

- Buna nasıl kavuşulur hocam?
- Resulullah efendimiz aleyhisselamı ve Onun yolunda olan din büyüklerini çok sevmekle, buyurdu.

Birbirinizi çok sevin!

Bir gün de, sevdiklerine;
- Birbirinizi çok sevin. Allahü teâlâ, birbirini çok seven Müslümanlara azap yapmayacak, buyurdu.

Peşinden sordu:
- Mümin ne demektir, bilir misiniz?

- Ne demektir hocam?

- Mümin, “affedici insan” demektir.