Celaleddin Tebrizi hazretleri "rahmetullahi aleyh", Hindistan Velilerindendir.

Bir gün sevdiklerine;
- Cömert olun, buyurdu. Cömertlik, öyle bir haslettir ki, insanın bütün kötü huylarını örter, göstermez.

Ve ilave etti:
- Hasislik de öyle bir huydur ki, insanın bütün güzel yanlarını örter, göstermez.

Biri söz aldı:
- Çok doğru hocam. Geçen gün birinden bahsediyordum. "Bırak şu cimri adamı" dediler. "Kimseye iyiliği yok". Halbuki iyi birisiydi.

Başka biri tasdik etti onu:
- Evet evet. Ben de birini tanıyorum. İçki, kumar, her kötülük var adamda. Ama cömert. Herkes, "İyi insan" olarak biliyor kendisini.

Bin defa şükredin!

Bir gün de talebesine;
- Herkes bir şükür ediyorsa, biz bin kere şükretmeliyiz, buyurdu. Hatta sonsuz defa.

Çocuklar;
- Neden efendim? diye sordular.

Buyurdu ki:
- İki sebepten. Birincisi, Allahü teâlâ bize ehl-i sünnet alimlerini tanıttı. Onların sayesinde "Dosdoğru bir iman"a kavuştuk ki, dünyada bundan büyük nimet olmaz.

Ve ekledi:
- İkincisi, hayırlı bir iştir. Cenâb-ı Hak hayırlı bir iş nasip etti bize. Dinimize hizmet ediyoruz. Bu da, kıymeti ölçülemeyecek kadar büyük bir nimettir.

Derin bir nefes alıp;
- Ama nimet ne kadar büyükse, mesuliyet de o kadar büyüktür, buyurdu. İnşallah Rabbimizin huzuruna “kul hakkı”yla gitmeyiz.

- Kul hakkı mı dediniz efendim?

- Evet. Yarın ahirette, evlatlarımız, torunlarımız karşımıza geçip; "Bizimle niye ilgilenmediniz? Bize İslamiyet’i neden öğretmediniz? Biz, sizin yüzünüzden Cehenneme gidiyoruz" derlerse ne cevap veririz?