Irak’ta yetişen Evliyadan Şeyh Baba Resul hazretleri ”rahmetullahi aleyh“, bir gün sohbetinde;
- Kardeşlerim, dünya hayatı çok kısadır. Ahiretin azapları ise pek acı ve sonsuzdur, buyurdu. İleriyi gören akıl sahiplerinin hazırlıklı olması lazımdır. Dünyanın, güzelliğine ve tadına aldanmamalıdır.

Ve ekledi:
- İnsanın şerefi ve kıymeti dünyalıkla ölçülseydi, dünyalığı çok olanların herkesten daha kıymetli ve daha üstün olması lazım gelirdi. Dünyanın görünüşüne aldanmak akılsızlık ve ahmaklıktır.

Sordular:
- Tavsiyeniz nedir efendim?

- Bu birkaç günlük zamanı büyük nimet bilerek, Allahü teâlânın beğendiği şeyleri yapmaya çalışınız. Allahü teâlânın kullarına ihsan, iyilik ediniz. Kıyamette azaplardan kurtulmak için, iki büyük yol vardır.

- Onlar nedir efendim?
- Birincisi, Allahü teâlânın emirlerine kıymet vermek, saygı göstermek, ikincisi, Allahü teâlânın kullarına, yarattıklarına şefkat, iyilik etmektir.

Şöyle devam etti:
- Peygamber efendimiz aleyhisselam, her ne söylediyse, hepsi doğrudur. Şaka, eğlence, sayıklama sözler değildir. Tavşan gibi gözü açık uyku ne zamana kadar sürecek? Bu uykunun sonu, rezil, rüsva olmak ve eli boş, mahrum kalmaktır.

Şöyle bitirdi:
- Âyet-i kerimede mealen; (Sizi abes olarak, oyuncak olarak mı yarattım sanıyorsunuz? Bize dönmeyecek misiniz diyorsunuz?) buyuruldu.

Öyle yaşayınız ki…

Bir gün de buyurdu ki:
- Öyle yaşayınız ki, hiç kimse sizin yüzünüzden Cehenneme girmesin. Yani size bakıp da, kimse soğumasın İslam’dan. Yaşayışınızla örnek olun insanlara. Size gıbta ile bakıp; "Ne iyi insan. Müslüman işte böyle olur" desin herkes.

Sordular:
- Ya aksi olursa hocam?

- O zaman çok kötü olur. Çünkü insanlar; "Şuna bak, bir de namaz kılıyor" der ve İslamiyet’ten soğurlar. Ama buna siz sebep olduğunuz için, onlarla birlikte siz de yanarsınız.