Hindistan’ın büyük Velilerinden olup Mekke-i mükerremede vefat eden Velilerden Şeyh Tac hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir gün sevdiklerine;

- Doğru yol, kurtuluş yolu, eshab-ı kiramın gittiği ve “Ehl-i sünnet alimleri”nin kitaplarında bildirdikleri yoldur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ahir zamandayız. Din bilgileri azaldı. İslamiyet’e uymak gevşedi. Sünnetler terk edilip bidatler yayıldı. Küfrün ve bidatlerin yayıldığı bu karanlık zamanda, hakiki Müslüman evlatlarının, dinlerini, “Ehl-i sünnet alimleri”nin kitaplarından öğrenmeleri ve bu kitapları her tarafa yaymaları, birinci vazifedir.

Şöyle devam etti:
- Unutulan din bilgilerini ihya etmek en kıymetli iştir. İslamiyet bilgilerini öğrenmek ve neşretmek için, gece gündüz çalışmalıdır. Bu hizmeti yapmak için devamlı dua ederek, Allahü teâlâdan yardım istemelidir.

Son anda Allah demek

Bir gün de;
- Son nefeste “Allah” demek ister misin? diye sordu bir sevdiğine.
- Çok isterim, deyince;

- Öyleyse şimdiden söyle, buyurdu. Çünkü ölüm, ne genç dinler, ne ihtiyar. Sevgili Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”; "Muteber olan, sondur" buyurmuşlardır.

Asıl marifet neymiş?

Bir gün de;
- Evlatlarım, buyurdu talebesine. Çok para kazanmak değil, çok sevap kazanmaktır asıl marifet. Parayı herkes kazanabilir. Ama sevap kazanmak nasip olmaz herkese.

Talebeden biri;
- Hocam, dedi. Geçen gün "Kibir çok tehlikelidir" buyurmuştunuz. Nedir bu tehlike?

Buyurdu ki:
- Aciz bir kula kibirlenmek yakışır mı evladım? Allahü teâlâ; "Azamet ve kibriya benim hakkımdır. Kim bunda bana ortak olmak isterse, hiç acımam, onu yakarım" buyuruyor. Hem sonra kalbinde zerre kadar kibir bulunan bir kimse, bunun cezasını çekmeden Cennete giremez.