Kabr-i şerifi İstanbul-Eyüp’te bulunan Sertarikzade Mehmet Emin Efendi “rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;

- Allahü teâlâ, sevgili Peygamberini, insanların en güzeli, en iyisi, en sevimlisi olarak yarattı, buyurdu. Her iyiliği, her güzelliği, her üstünlüğü Onda topladı. Eshab-ı kiramın hepsi Ona aşık olup, kalbleri Onun sevgisiyle yanıyordu. Onun ay yüzünü görmek, nur saçan cemalini seyretmek, onlar için lezzetlerin en tatlısıydı.

Şöyle devam etti:
- Onun sevgisi uğruna canlarını, mallarını feda ettiler. Onu canlarından, mallarından daha çok sevdiler. Onu çok sevdikleri için, birbirlerini de çok sevdiler. Onun üstünlüğünü anlayamayıp, Onu sevmek saadetine kavuşamayanları sevmediler. Çünkü iyiliklerin başı, dostları sevmek ve düşmanları sevmemektir.

Sordular:
- Yani “Hubbu fillah” ve “Buğdu fillah” mı efendim?
- Evet. “Allah’ı seviyorum” diyenlerin, Eshab-ı kiram gibi olmaları lazımdır. Seven kimse, sevdiğinin sevdiklerini sever, düşmanlarına düşman olur. Bu sevgi ve düşmanlık, bu kimsenin elinde değildir. Kendiliğinden hasıl olur.

Şöyle bitirdi:
- Bunun içindir ki; (Bir kimseye deli denilmedikçe, imanı tam olmaz!) buyuruldu. Kendisinde bu delilik bulunmayanlar, sevmekten mahrumdurlar.

Sırat köprüsü

Bir gün de sohbetinde buyurdu ki:
- Kardeşlerim, bu dünyada İslamiyet’e uymak, aynen “Sırat köprüsü”nden geçmeye benzer. Yani İslamiyet’e uymakta sıkı ve titiz davranıp kılı kırk yaranlara, Sırat köprüsü o nisbette geniş ve rahat olacaktır.

Sordular:
- Ya aksi davrananlara?
- İslam’a uymakta gevşek, rahat ve geniş davrananlar içinse, o nisbette ince, dar ve sıkıntılı olacaktır.