Horasan’dan gelerek Tokat’ın Dutluca kasabasına yerleşen Seyyid Ömer Efendi ”rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;

- Kardeşlerim, Cenâb-ı Hak, bir âyet-i kerimede mealen; (Allahü teâlâ, yaptıklarınızı hep görmektedir) buyurduğu halde, bazı Müslümanlar Rabbimizin yasak ettiği haramları yapıyorlar, buyurdu. Halbuki, herhangi bayağı bir kimse, bu çirkin işleri görecek olsa, belki görmek ihtimali olsa, yapmaktan vazgeçerler, öyle değil mi?

- Evet efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Bu halin iki sebebi olabilir.

- Onlar nedir hocam?
- Ya Allahü teâlânın verdiği habere inanmıyorlar. Yahut da, Onun görmesine ehemmiyet vermiyorlar. Haramları bu iki sebeple işlemek, imanı mı gösterir, küfrü mü?

Sordular:
- Ne tavsiye edersiniz efendim?

- Yeniden imanımızı tazelemeliyiz. Peygamber efendimiz aleyhisselam; (La ilahe illallah diyerek, imanınızı yenileyiniz!) buyuruyor.

Şöyle bitirdi:
- Allahü teâlânın razı olmadığı işlerimizden tövbe etmeli, yasak ettiği, haram eylediği şeylerden sakınmalı, “beş vakit namaz”ı cemaatle kılmalıyız.

En kötü insan

Bir gün de sevdikleriyle sohbet ediyordu ki, sordu cemaatine:
- En kötü insan kimdir, bilir misiniz?
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- “En kötü insan”, yanına yaklaşılması en zor olandır. Her halimizle dinimizi sevdirmeliyiz.

Sordular:
- Nasıl sevdireceğiz hocam?
- Kendimizi sevdirerek.

- Bunu nasıl yaparız ki?
- İslam ahlakına uyarak. Müslüman, “iyi insan” demektir. Onu herkes sever.