Kars Evliyasından Muhammed Karsi hazretleri ”rahmetullahi aleyh“, bir gün şunu anlattı cemaatine:

Osman bin Affan hazretlerinin “radıyallahü anh” şehid edildiği gün bir mucize gerçekleşti.

Şöyle ki;
İsyancılardan gözü dönmüş iki kişi, hızlarını alamayıp delice Halifenin evine girdiler.

Ve intikam hırsıyla saldırdılar sağa sola.
Kendisini şehid ettikleri yetmiyormuş gibi,
eşyasına zarar vereceklerdi bu defa da.

Ve bir “Asa” gördüler köşede.
Bu asa, Efendimiz aleyhisselamın hediyesiydi hazret-i Osman’a.

Yıllarca kullanmış,
Sonra ona hediye etmişlerdi.

İşte bu mübarek Asayı, o bedbahtlardan biri alıp kırmaya yeltendi.
Lakin öbürü tanıdı Asayı.

Biraz insaflıydı ki ikâz etti arkadaşını:
- Dur! Sakın kırma onu!

Öbürü hiddetle sordu:
- Neden kırmayacakmışım?
- Çünkü o, Resulullahın asasıdır. Kırma sakın!

Ancak gözü dönmüş, aklı örtülmüştü bir kere.
Dinlemedi onu.

Hatta hiç kimseyi dinleyecek durumda değildi kin ve hırstan.

Ve yaptı yapacağını.
Dizine karşı verip kırdı mübarek Asayı.

Kırdı ama, çok geçmeden şişmeye başladı o dizi.
Kısa zamanda “deve boynu” gibi oldu.

Ağrı ve sancısından yerleri tırmalıyordu.
Çok acı ve ızdırap çektikten sonra ölüp gitti bu dertten.

Ağaç ikiye ayrıldı

Bir gün de şunu anlattı:

Taif seferinden dönülürken vakit gece oldu.
İslam askeri karanlıkta yol aldılar.

Orduda Efendimiz aleyhisselam da vardı.
Mücahidler yorgun ve uykusuzdu.

Resulullah da öyleydi tabii.
O derece ki, mübarek gözlerini zor açıyorlardı.

İşte böyle yorgun ve uykusuz vaziyette giderken, Efendimiz aleyhisselamın önüne bir ağaç çıktı birden.

Resulullah tam çarpacaktı ki koca ağaç yukardan aşağıya yarılıp ikiye ayrıldı.
Efendimiz aleyhisselam arasından geçip gittiler.

Ağaç, o haliyle uzun seneler kaldı
Hâlâ da o vaziyettedir.
Ve ziyaret ediliyor bilenlerce.