Afyon’da yaşayan büyük Velilerden Sultan Duvani hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;
- İnsan, ibadetlerinin, salih amellerinin çirkin tarafı olmadığını sanmamalıdır, buyurdu. Biraz ince düşünürse hepsini çirkin bulur. Güzelliğin kokusunu bile duymaz. Böyle olan kimse kendini beğenebilir mi?

Sordular:
- Yani ibadetlerimizi beğenmeyeceğiz mi efendim?
- Evet. Bir kimse, ibadetlerini kusurlu görünce, bunların Allah katında kıymeti artar. Kabul edilmeye layık olurlar. İyiliklerinizi böyle görmeye çalışınız. Hepsini kusurlu biliniz.

- Böyle bilmenin alameti nedir efendim?
- İbadetlerini kusurlu, bozuk gören bir kimse, öyle bir hale gelir ki, sağ omzundaki, iyilikleri yazan meleğin hiçbir şey yazmadığını sanır. Çünkü, yazacağı bir iyilik yaptığını görememektedir.

Ve ekledi:
- Sol omzundaki, kötülükleri yazan meleğin ise durmadan yazdığını sanır. Çünkü, yaptıklarının hepsinin çirkin ve kötü olduğunu görmektedir.

Ahirette neler sorulacak?

Bir gün de sordular bu zata:
- Ahirette neler sorulacak efendim?
- Dört şey, buyurdu.

- Onlar nedir efendim?
- Vücudunu nerede eskittiği, vaktini nerede harcadığı, ilmini nerede kullandığı, parayı nereden kazanıp nereye sarfettiği.

Ölüme çare yok

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, ölüme çare yok. Mümin olsun, kâfir olsun herkes bir gün ölecek, buyurdu.

Sordular:
- Ölüm acısını herkes duyacak mı hocam?
- İmanı olmayanlarla çok günahkârlar duyacak.

- Peki bu acı ne kadardır efendim?
- Kâfirler için çok şiddetli olacaktır.

- Ya müminler hocam?
- Onlar, öldüğünü anlamayacak bile. Bir bakacak ki ölmüş. "Aa, ben ölmüşüm" diyecek, o kadar.