Evliyanın büyüklerinden Seyyid Emir Külal “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, Allahü teâlânın emrettiği, beğendiği iyi şeyleri yaparak Onun merhametini kazanmalıyız. Yoksa rahmetine kavuşamayız, buyurdu. Nitekim âyet-i kerimede mealen; (İnsan yalnız çalışmakla ve ibadet yapmakla saadete kavuşur) buyuruldu.

Ve ilave etti:
- Başka bir âyet-i kerimede ise mealen; (Allah’ın rahmetine kavuşmak isteyenler, Onun emirlerini yapsınlar!) buyuruldu.

Şöyle devam etti:
- İman, inanmakla ve söylemekle hasıl oluyor, ibadet etmekle kemale gelip cilalanıyor, parlıyor.

Sordular:
- Yani insan, ibadetiyle mi Cennete girer efendim?
- Hayır. İnsan Allah’ın lutfü, ihsanı ile Cennete girecektir. Fakat itaat ve ibadet yaparak rahmete kavuşmaya hazırlanması lazımdır. Hazırlanmaz ve buna lâyık olmazsa Allah’ın lutfü ve rahmeti ona gelmez.

Ve ekledi:
- Âyet-i kerimede mealen; (Rahmetim, emirlerimi kabul edip yapanlar içindir) buyuruldu. Yani Allahü teâlânın rahmeti yetişmezse, kimse Cennete giremez.

- Efendim, bir kitapta, “Cennete yalnız iman ile girilir” diye okumuştum. Buna ne dersiniz?

- Evet öyledir. Fakat birçok tehlikeleri atlattıktan sonra girilecektir. Yani Cennete girmek için ahirete iman ile gitmek ve diğer tehlikeleri de atlatmak lazımdır. Fakat bu zaman da, Cennetin en aşağı derecesine kavuşabilir.

Günahlardan sakınınız!

Bir gün de nasihat istediler bu zattan.
Cevabında;
- Mümkün mertebe günahlardan sakınınız, buyurdu. Allahü teâlânın razı olmadığı, beğenmediği şeyler, öldürücü zehirdir. Müslüman, kusurlarını düşünüp, bunları yaptığına mahcup olmalı, utanmalıdır. Pişman olup üzülmeli, tövbe istiğfar etmelidir. Kulluk böyle olur.

Sordular:
- Böyle yapmazsa efendim?
- Rabbinin beğenmediği şeyleri utanmadan, sıkılmadan söyleyen ve yapan kimse, Allahü teâlâya karşı durmuş, inat etmiş olur. Bu inadı, hemen hemen onu İslamiyet’ten çıkarır. Düşmanların arasına sokar.