Evliyanın büyüklerinden Alâüddîn-i Attâr “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün sevdiği bir gence;
- Oğlum, makam ve servet sahipleriyle çok görüşme! Her halinde, sünnete uymaya ve bid’atten sakınmaya çalış! Sıkıntılı zamanlarında, Allah’tan ümidini kesme ve hiç üzülme! buyurdu.

Ve ekledi:
- Âyet-i kerimede mealen; (Her sıkıntıdan sonra, bir ferahlık ve kolaylık vardır) buyuruldu.

Şöyle devam etti:
- Sıkıntılı ve ferahlık zamanında, halinde bir değişiklik olmasın! Varlık ve yokluk zamanları, halini değiştirmesin. Hatta, yokluk zamanında neşen, varlıkta da sıkıntın artsın!

Sordular:
- Allahü teâlânın sevdikleri böyle midir efendim?
- Evet. Onlar, fakirlikte rahat ve sakin, zenginlikte sıkıntılı olurlar. Hatta rahatlık zamanında sıkıntı ararlar.

- Neden efendim?
- Çünkü onlar, sıkıntılardan zevk alırlar. Hadiselerin değişmesi, ahlaklarını değiştirmez. Başkalarının ayıplarına bakmaz, daima kendi ayıplarını, kusurlarını görürler. Kendilerini hiçbir Müslümandan üstün bilmez, hepsini kendinden üstün görürler.

İnsanlara yardım edin!

Bir gün de sohbetinde;
- Ey insanlar! Din kardeşlerinizin ihtiyaçlarını karşılayın, buyurdu. Nitekim hadis-i şerifte; (Bir kardeşinin ihtiyacını karşılayana, on sene itikaf sevabı verilir) buyuruldu.

Ve ilave etti:
- Bir başka hadis-i şerifte de; (Bir din kardeşinin ihtiyacını karşılayan kimseye Allahü teâlâ, yetmişbeş bin melek gönderir. Sabahtan akşama kadar onun için dua ederler. Akşam ise, sabaha kadar dua ederler. Her adımı için bir günahı, affolur ve bir derece yükseltilir) buyuruldu.