Evliyayı kiramdan Seyfeddin-i Faruki “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Efendim, bazıları; “Ben, Cehennemde sonsuz yanmaya inanmıyorum. Bunun için de böyle bir felaketten korkmuyorum” diyor. Siz ne dersiniz? diye sordular.

Cevabında;
- Öyle söyleyene sorun bakalım. İnanmamak için elinde senedi, vesikası var mı? Hangi ilim, hangi fen inanmasına mani oluyor? Bir vesika gösterebilir mi?
- Gösteremez efendim, dediler.

- Peki senedi, vesikası olmayan söze ilim, fen denir mi?
- Denmez tabii efendim.

- Buna, zan ve ihtimal denir. Milyonda, hatta milyarda bir ihtimal bile olsa, sonsuz olarak ateşte yanmak korkunç felaketinden sakınmak lazım olmaz mı? Az bir aklı olan kimse bile, böyle felaketten sakınmaz mı?
- Sakınır tabii efendim.

- Öyleyse her akıl sahibinin iman etmesi lazımdır. İman etmek için de vergi vermek, mal ödemek, yük taşımak, ibadet zahmeti çekmek, zevkli, tatlı şeylerden kaçınmak gibi sıkıntılara katlanmak lazım değildir.
- Ya ne lazım efendim?

- Yalnız kalb ile, ihlas ile, samimi olarak inanmak kafidir. Bu inancını inanmayanlara bildirmek de şart değildir.

Ve netice:
- Sonsuz ateşte yanmaya inanmayanın, buna çok az da olsa bir ihtimal vermesi, zannetmesi akıl ve insanlık icabı, bunun yegane ve kati çaresi olan (İman) nimetinden kaçınması ise ahmaklık alametidir.

Sıkıntı nimettir

Bir gün de bir sevdiği bu zata gelip;
- Efendim dua edin. Çok sıkıntılarım var, diye arzetti.

Mübarek zat;
- Üzülme, buyurdu. Dünya sıkıntıları, ahiret rahatlığına sebep olur.

Ve ilave etti:
- Hadis-i şerifte; (Çoluk çocuğu çok ve rızkı az olup, namazlarını, şartlarına uygun olarak kılan ve Müslümanları gıybet etmeyen, Kıyamette benimle birlikte haşr olunacaktır) buyuruldu.