Evliyayı kiramdan Seyfeddin-i Faruki “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün sevdiği birine;
- Kardeşim, evlat ve aile ile daima tatlı sözlü ve güler yüzlü ol! Onlarla da zaruret kadar, yani haklarını ödeyecek kadar görüş! Onların arasında bulunman da, Allahü teâlâyı unutacak kadar uzun olmasın buyurdu.

Ve devam etti:
- Kavuştuğun manevi halleri herkese söyleme! Makam ve servet sahipleri ile çok görüşme! Her halinde, sünnete uymaya ve bid’atten sakınmaya çalış!

Son olarak;
- Sıkıntılı zamanlarında, Allah’tan ümidini kesme ve hiç üzülme, buyurdu. Zira âyet-i kerimede mealen; (Her sıkıntıdan sonra, ferahlık, kolaylık vardır) buyuruldu.

Yoklukta neşen artsın!

Bir gün de nasihat isteyen birine;
- Sıkıntılı ve ferahlık zamanında, halinde bir değişiklik olmasın! buyurdu. Varlık ve yokluk zamanları, halini değiştirmesin.

Ve ilave etti:
- Hatta, yokluk zamanında neşen, varlıkta da sıkıntın artsın! Bir büyük zat ne demiş, biliyor musun?

- Ne buyurmuş efendim?
- Allah yolundaki dervişler, fakirlik zamanında sakin, varlıklı zamanda sıkıntılı olurlar ve rahatlık zamanında sıkıntı ararlar.

Sevilen kul nasıldır?

Bir gün de bir sevdiği;
- Efendim Allahü teâlânın sevdiği kullar nasıldır? diye sordu.

Cevabında;
- Hadiselerin değişmesi, onların ahlaklarını değiştirmez. Başkalarının ayıplarına bakmaz, daima, kendi ayıp ve kusurlarını görürler. Kendilerini hiçbir Müslümandan üstün bilmez, hepsini kendinden üstün görürler, buyurdu.

Nitekim Evliyadan biri;
- Ben, kimseden üstün değilim, buyururdu.

Bunu işitenler;
- Açıkca günah işleyen fasıktan da mı efendim? dediler.

Cevaben;
- Evet, ondan da üstün değilim, buyurdu.