İslam âlimlerinin en büyüklerinden Seyyid Abdullah-ı Dehlevi “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün Evliyalıktan sordular.

Cevabında;
- Evliyalık, Allah’a yakın olmak demektir, buyurdu. Yani herkesten yüz çevirip, yalnız Ona gönül vermektir.

Ve ekledi:
- Buna kavuşabilmek için, önce doğru iman lazımdır.

Sordular:
- Başka ne lazım efendim?
- Sonra ibadetleri, şartlarına uygun olarak ve ihlas ile yapmalıdır.

- Doğru iman ve halis amel nasıl kazanılır efendim?
- Doğru itikat ve halis ibadet, bir ehl-i sünnet âliminin sohbetiyle ele geçer.

- Ya öyle âlim yoksa efendim?
- Âlim yoksa, eskiden yaşamış hakiki âlimlerin kitapları okunur.

Allah’ın rızasına ermek için

Bir gün de sohbetinde;
- Allahü teâlânın rızasına kavuşabilmek, ancak bir Ehl-i sünnet âlimini tanıyıp, onu sevmekle ele geçer, buyurdu.

Ve ekledi:
- Nitekim Hak teâlâ, Kur’an-ı kerimde; “Vesile arayınız!” buyuruyor. Burada emredilen vesile, işte bu âlimlerdir.

Şaşırdılar:
- Bir ehl-i sünnet âlimine kesin ihtiyaç var öyleyse efendim.
- Elbette. İslamiyet Ehl-i sünnet âliminden veya o âlimlerin kitaplarından öğrenilir. Nitekim vesile bulmayı da cenâb-ı Hak emretmektedir.

Ve sordu onlara:
- Bir dünya işi bile, bir aracı kişi olmadan kolay halledilmiyor, öyle değil mi?

- Evet efendim.

- İşte Allahü teâlânın rızasına kavuşmak için de yolu bilen, yol gösteren bir âlim ve Veli bir zat gerekiyor.