İslam âlimlerinin en büyüklerinden Seyyid Taha-yı Hakkâri “kuddise sirruh” hazretlerine,
bir gün bazı sevdikleri;
- Mekruh neye denir efendim? diye sordular.

Cevabında; - Allahü teâlânın ve Muhammed aleyhisselamın, beğenmediği ve ibadetlerin sevabını gideren şeylere mekruh denir, buyurdu. Mekruh da iki çeşittir: Tahrimi, tenzihi.

Ve bunları tarif etti:
- Tahrimen mekruh, vacibin terkidir ki, harama yakın olan mekruhlardır. Bunları yapmak azabı gerektirir.

Sonra misal verdi:
- Güneş doğarken, tam tepede iken ve batarken namaz kılmak gibi. Bunları kasıtla işleyen asi ve günahkâr olur. Cehennem azabına lâyık olur.

Şöyle devam etti:
- Tenzihen mekruh, mubah, yani helal olan işlere yakın olan, yahut, yapılmaması yapılmasından daha iyi olan işlerdir. Gayri müekked sünnetleri veya müstehabları yapmamak gibi.

Müfsit nedir?

Bir gün de;
- Müfsit nedir efendim? diye sordular bu zata.

Cevap olarak;
- Müfsit, dinimizde meşru olan bir işi veya başlanmış olan bir ibadeti bozan şeylerdir, buyurdu. İmanı ve namazı, nikahı ve haccı, zekatı, alış ve satışı bozmak gibi.

Misal istediler.
- Mesela, Allah’a ve kitaba söğmek, imanı bozar, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Namazda gülmek abdesti ve namazı bozar. Oruçlu iken bilerek yemek, içmek orucu bozar.