Büyük Veli Seyyid Sıbgatullah-i Hizani “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün kibirden sordular.
Cevabında;
- Kalbinde zerre kadar kibir olan bir mümin, bunun cezasını çektikten sonra ancak Cennete girecektir, buyurdu. Zira kibir, şeytanın sıfatı ve kovulma sebebidir.

Ve devam etti:
- Mütevazı olmak ise Peygamber efendimizin “aleyhisselam” huyudur. Cenâb-ı Hakkın en sevdiği güzel huy, tevazu sahibi olmaktır. İmansız ölmekten korkmayan imansız ölür.

Ve nasihat etti:
- Kardeşlerim, birbirimizin kıymetini bilelim. İslam’a hizmet, çileli bir iştir. Sabredenler müstesna herkes sıkıntıdadır. Sıkıntının en iyi ilacı ise kefene bürünmektir.

Ve bunu açıkladı:
- Yani ölümü düşünen, rahatlar. Büyüklerin hayatını okumak, kalbden dünya sevgisini çıkarır, yerine Allah sevgisi ve evliya sevgisi dolar ve insanın ihlasını arttırır.

Kimler sevimsiz olurlar?

Bir gün de bazı gençlere;
- Hata ve kusuru başkalarında arayanlar, sevimsizleşir, buyurdu. Böyle kimselerin etraflarında insan kalmaz, dost edinemezler.

Ve daha açıkladı:
- Herkesi haklı, kendisini haksız bulmadıkça ve kendi kusur ve noksanlarını bırakıp, başkalarının kabahatleri ile uğraştıkca bu yolda zerre kadar ilerlenemez.

Sordular:
- Allahü teâlâ kimleri sever efendim?
- Allahü teâlâ bir kulunu severse, ona İslamiyet’i öğrenmeyi nasip eder.

Ve ekledi:
- Daha çok severse, İslamiyet’e hizmet ettirir. Yani İslamiyet’i anlatan kitapları yayar, dağıtır.