Büyük Veli Seyyid Sıbgatullah-i Hizani “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün sevdiği bir genç gelip;
- Efendim, size bir şey sormak istiyorum, diye arzetti.

Cevaben;
- Tabii evladım, sor, buyurdu.

- Efendim, biz Allah’a ve Resulüne iman ettik, Müslümanız elhamdülillah. Fakat bazen namazın kaç rekat olduğunu bile şaşırıyoruz, namazda türlü işler geliyor aklımıza. Böyle kusurlu ibadetlerimizin bize faydası olacak mı ahirette? Yani bütün bu hatalarımıza rağmen, Allahü teâlâ bize ne muamele edecek acaba?

Cevaben o gence;
- Bana bir bardak su getir! buyurdu.

Delikanlı koşup getirdi suyu. Tam arz edecekti ki;

- Dur, kal orda! buyurdu.
Genç durdu.

Büyük Veli;
- Şimdi mesela ayağın halıya takılıp düşsen. Elindeki bardak da düşüp kırılsa ve su saçılsa etrafa. Başına gelen bu kazadan dolayı ben sana kızar mıyım? diye sordu.

- Kızmazsınız herhalde efendim.
- Elbette kızmam. Üstelik acırım. Çünkü sen o suyu bana getiriyordun. Ama böyle oldu, ne yapalım. İşte Allahü teâlâ da Onun emrini yaparken yaptığımız hata ve kusurlar sebebiyle bize kızmaz. Hatta acır ve affeder.

Şöyle bitirdi:
- Onun merhameti sonsuzdur çünkü.

Münafık da namaz kılar

Bir gün de;
- Sadece namaz kılmakla bir insanın Müslüman olduğu anlaşılmaz, buyurdu. Zira Peygamber efendimiz “aleyhisselam” zamanında münafıklar da namaz kılardı.

Ve ekledi:
- Allahü teâlânın sevgisine kavuşmak için emr-i maruf yapmak lazımdır. Bu da, Ehl-i sünnet âlimlerinin Allah için yazdığı ilmihal kitaplarını alıp, köylere, gençlere yaymakla, dağıtmakla olur.