Evliyanın en büyüklerinden Seyyid Nur Muhammed “kuddise sirruh” hazretlerinden, bir gün bazı gençler nasihat istediler.

Cevap olarak;
- Nasihat vermek kolay, nasihatı kabul etmek güçtür, buyurdu. Çünkü, nefslerine uyanlara, dünya zevklerinin peşinde koşanlara, nasihat acı, haramlar ise tatlı gelir.

Ve ekledi:
- Bunun için, Kur’an-ı kerimde mealen; (Kâfirlerle harbediniz! Harp, size acı ve sıkıntılı gelir. Size zor gelen şeyler, yani Allahü teâlânın emirleri, sizin için hayırlıdır, iyidir. Size iyi gelen, sevdiğiniz şeyler, yani haramlar, size zararlıdır, fenadır) buyuruldu.

Ve devam etti:
- İlim öğrenmek, amel etmek içindir. Eğer amelsiz ilim, insanı kurtarır zannediyorsanız ve ilim sahibi olunca, amel etmeden kurtuluruz diyorsanız, bu halinize çok şaşılır.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü amelsiz kuru ilim, kıyamette sahibine hüccet olacak, (Bilmiyordum) gibi bir özür ve bahane yapamayacak ve o ilmi kendisine zarar verecektir.

Ve ilave etti:
- Peygamberimiz “aleyhisselam”; (Kıyamet günü azabların en şiddetlisi, elbette, ilminin faydasını görmeyen âlime olacaktır) buyuruyor.

Mümin can acısı duymaz

Bir gün de sohbetinde ölümden bahsederken;
- Can vermek acısı, dünya acılarının hepsinden daha acıdır, buyurdu. Fakat, ahiret azablarının hepsinden daha hafiftir.

Sordular:
- Müminler de can acısı duyar mı efendim?
- Mümin, ruhunu teslim edeceği vakit, rahmet meleklerini, Cennet hurilerini görüp, onların zevki ile, can verme acısını duymaz.

Ve ilave etti:
- Ruhu, tereyağından kıl çeker gibi, kolay çıkar. Nimetlere kavuşur.

Sonra şunu anlattı:
Celaleddin-i Rumi hazretleri, Azrail aleyhisselamı görünce;
- Çabuk gel, canım çabuk gel. Beni Rabbime çabuk kavuştur! demiştir.