Evliyayı kiramdan Hâcegi Muhammed Emkenegi “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün sevdiği bazı gençler;
- Efendim, nefsimizin şerrinden nasıl kurtulabiliriz? diye sordular.

Cevabında;
- Günah işletirse, ceza verin, buyurdu.

- Nefsimize mi ceza verelim efendim?
- Evet.

- Nasıl mesela efendim?

O zaman şunu anlattı:
Büyüklerden biri, bağında namaz kılıyordu. O ara güzel bir kuş gelip, yanına kondu. Ona dalarak, kaç rekat kıldığını şaşırdı. Selam verince ceza verdi nefsine.

Merak ettiler:
- Nasıl ceza verdi efendim?
- O bağı fakirlere sadaka verdi.

Ey boşboğaz!

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Efendim, nefsimize hep aldanıyoruz, ne yapalım? dediler.
Cevap olarak;
- Onu cezalandırın! buyurdu.

Ve şunu nakletti:
Biri anlatıyor ki: Bir gün babamın arkadaşlarından biri gelip babamı sordu.

- Uyuyor, dedim.
- İkindiden sonra yatılır mı? dedi ve gitti.

Arkasından gittim.
Kendi kendine;
“Ey boşboğaz! Senin nene lazım ki, başkasının yatmasına karışırsın. Ahdım olsun ki, bir sene başını yastığa koymayacaksın” diyordu.

Gıybet yapanı dinlemeyin!

Bir gün de buyurdu ki:
- Gıybet yapanı dinlemeyin. Hatta susturun. Çünkü gıybet günahı, zina günahından büyüktür.

Sordular:
- Nasıl susturalım efendim?
- Açıkça "Sus!" deyin. Böyle yapana yüz şehit sevabı verilir.