Evliyayı kiramdan Derviş Muhammed “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Müminlere mükafat ve nimet için hazırlanmış olan Cennet ve kâfirlere azab için hazırlanmış olan Cehennem şimdi vardır, buyurdu. Her ikisini de, Allahü teâlâ, yoktan var etmiştir.

Ve devam etti:
- Kıyamette her şey yok edilip, tekrar yaratıldıktan sonra ebedi olarak varlıkta kalacaklar, hiç yok olmayacaklardır. Sual ve hesaptan sonra, müminler Cennete girince, burada sonsuz kalacaklar, Cennetten hiç çıkmayacaklardır.

Şöyle devam etti:
- Ama kâfirler, Cehenneme girecek ve orada sonsuz kalacak, ebedi olarak azab çekeceklerdir. Bunların azablarının azaltılması caiz değildir.

Sordular:
- Yani azaltılmaz mı efendim?
- Hayır. Âyet-i kerimede mealen; (Onların azabları hafifletilmeyecek, onlara hiç yardım olunmayacaktır) buyuruldu.

- Ya günahkâr müminler efendim?
- Kalbinde zerre kadar imanı bulunanlar, günahlarının çokluğu sebebi ile Cehenneme girseler de, günahları kadar azab çekip, sonunda, Cehennemden çıkarılırlar.

Ve ekledi:
- Onların yüzünü siyah yapmaz, zincire bağlamaz ve boyunlarına tasma takmazlar. Böylece kalblerindeki zerre imanın hürmeti belli olur.

- Ya kâfirler efendim?
- Onların yüzleri siyah yapılır. Ayrıca onları, kelepçe ve zincirlere bağlarlar.

Yolumuz, muhabbet yoludur

Bir gün de cemaatine;
- Kardeşlerim, buyurdu. İnsanlar arasına karışıp, onlara İslam’ın güzel ahlakını anlatmak, bir köşeye çekilip ibadet yapmaktan daha kıymetlidir.

Ve ekledi:
- Yolumuz, birlik, beraberlik ve muhabbet yoludur. Birbirinizi seviniz, tefrikadan sakınınız.

Ve sordu onlara:
- En büyük keramet nedir, bilir misiniz?
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- En büyük keramet, doğru yolda yürümekte sebat etmektir.