Büyük İslam âlimlerinden Derviş Muhammed “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Her günahı yaptıktan sonra tövbe ve (istiğfar etmek) farzdır, buyurdu. Her günahın tövbesi kabul olur.

Ve ilave etti:
- Tövbenin kabul edileceğinde şüphe etmemeli, şartlarına uygun olmasında şüphe etmelidir.

Şöyle devam etti:
- Tövbe edilmeyen herhangi bir günahtan Allahü teâlâ intikam alabilir. Çünkü, Allahü teâlânın gadabı, günahlar içinde saklıdır.

Ve misal verdi:
- Mesela yüzbin sene ibadet eden makbul bir kulunu, bir günah için, sonsuz olarak red edebilir ve hiçbir şeyden çekinmez. Bunu Kur’an-ı kerim bildiriyor.

Şöyle bitirdi:
- İkiyüzbin sene ibadet eden şeytanın, kibredip, secde etmediği için, ebedi melun olduğunu, haber veriyor. Yine Adem aleyhisselamın oğlunu, bir adam öldürdüğü için, ebedi tard eyledi.

Küçük günahtan da kaçın!

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, günahın büyüğünden küçüğünden çok sakınmalıdır, buyurdu. Ufak bir günah, Allahü teâlânın gadabına sebep olabilir.

Ve misal verdi:
- Mesela Musa aleyhisselam zamanında, Bel’am bin Baura diye biri vardı ki, (İsm-i azam)ı biliyor, her duası kabul oluyordu. İlmi ve ibadeti, o derecede idi ki, sözlerini yazıp istifade etmek için, ikibin kişi hokka, kalem ile yanında bulunurdu.

Merak ettiler:
- Evet efendim?
- Bu Bel’am, Allahü teâlânın bir haramına, az bir meylettiği için, imansız etti. Hatta; (Onun gibiler köpek gibidir) diye dillerde kaldı.