Büyük İslam âlimlerinden Alî Ramiteni “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün sevdiği bazı gençlere;
- Allahü teâlâ canlıların rızkını gökten gönderiyor, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yağmurlu, şimşekli havalarda, oksijen gazı, azotla birleşerek, havada nitrat tuzları hasıl olup, yağmurla toprağa iniyor. Bunlar, nebatatı besliyor. Nebatlar da, hayvanlara, hayvanlar da insanlara gıda oluyor.

Şöyle devam etti:
- Görülüyor ki, rızkımız semada hasıl olmakta, göklerden yağmaktadır. Havadaki karbon dioksit gazının da bir çok faydaları vardır.

Sordular:
- Nasıl mesela?
- Şöyle ki, bu gaz, dimağımızdaki kalb ve teneffüs merkezlerini tenbih edip çalıştırıyor. Havadaki karbon dioksit miktarı azalırsa, kalbimiz durur ve nefes alamayız.

- Bu miktar artarsa efendim?
- Artarsa boğuluruz. Karbon dioksit miktarının hiç değişmemesi lazımdır. Bunun için de, denizleri yarattı.

Ve daha açıkladı:
- Havadaki karbon dioksit miktarı artınca, denizlerde dibe çökerek çamur tabakası hasıl oluyor. Havada azalınca, çamurdan ayrılıp suya ve sudan havaya geçiyor.

Şöyle devam etti:
- Bütün canlılar havasız yaşayamaz. Bunun için, havayı, her yerde, her canlıya çalışmadan, parasız veriyor ve ciğere kadar gönderiyor. Susuz da yaşayamayız. Suyu da her yerde yarattı. Fakat susuzluğa daha fazla tahammül edildiği için, bunu arayıp bulacak, taşıyacak şekilde yarattı.