Mazhar-ı Can-ı Canan hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün sevdikleriyle otururken;
- Evliyanın sohbeti, herkese lazımdır, buyurdu. Nasıl ki susuzluktan kurumuş, ölmüş olan topraklar yağmur sularıyla canlanırsa, bilgisizlik yüzünden ölmüş kalbler de Evliya sohbetiyle hayata kavuşurlar.

Ve ekledi:
- Ama ahir zamanda gelen müminler, sohbet ehli bir Veli’yi bulamayabilirler.

Sordular:
- O müminlere ne tavsiye edersiniz efendim?
- Sohbet ehli bir Veliyi bulamazlarsa, onların kitaplarını okusunlar, ama mutlaka okusunlar.

- Okumazlarsa efendim?
- İnsan, her gün bir iki sayfa olsun okumaz ve bir ilim meclise gitmez, sohbette bulunmazsa, o kimse yavaş yavaş felakete yaklaşır Allah korusun.

Ve ekledi:
- Bu halin, insanlarda birinci alameti, kalbine para-pul muhabbeti girer her şeyden önce. İkinci nişanı, günahlardan lezzet almaya başlar.

Sordular:
- Üçüncüsü nedir efendim?
- Üçüncü alameti de, kötü arkadaş edinir kendisine ve eskiden çok sevdiği mümin kardeşlerinin sevgisi silinir kalbinden.

Şöyle bitirdi:
- Kimde bu alametler belirmeye başlarsa, kendine çeki düzen versin. Yoksa çok pişman olur ahirette.

Niçin inanmıyorlar?

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, geceleri bazı şeyleri düşünür, uykum kaçar, öylece sabahlarım, buyurdu.

Sordular:
- Neyi düşünürsünüz efendim?
- Bu insanlar niçin inanmıyorlar? Halbuki ahirette Cehennem var, azap var. Şimdi göremeseler de yarın karşılarına çıkacak bu hakikat. Niçin göremiyorlar bu hakikati? İşte bunları düşündükçe uykum kaçar, öylece sabahlarım.

Şöyle devam etti:
- Sonra dua ederim bu insanlara. Ağlayarak; Yâ Rabbi, bizi azabına müstehak kılma. Bütün insanlara iman ve hidayet ver ki, yarın şiddetli azablara atılmasınlar diye yalvarırım.