Behaeddin-i Buhari hazretleri “rahmetullahi aleyh” talebesi içinden en fazla Alaeddin-i Attar’ı seviyordu

Diğerleri, bunu merak ediyor, Hocamız, niçin bizden çok onu seviyor? diyorlardı içlerinden.

Bir gün hep birlikte bir nehir kenarına gittiler.
Hocaları sohbet esnasında Alaeddine doğru bakıp;
- Alaaddin kalk! diye seslendi.

O, bu emirle fırlayıp kalktı birden.
Bütün talebeler dikkat kesilmişti o anda.

Acaba ne diyeceklerdi Alaeddine?

Atla şu akan nehre!

Onlar merakla beklerken;
- Atla şu akan nehre! diye emretti ona.

O, hiç düşünmeden;
- Baş üstüne efendim, dedi.

Ve attı kendini azgın nehrin sularına.
Hocaları, hiçbir şey olmamış gibi devam etti kalan sohbetine.

Ancak talebeler şaşkınlık içindeydi. Zira Alaaddin kaybolmuştu su içinde.
Hem üzülüyor, hem de bunun bir hikmeti olsa gerek diyorlardı içlerinden.

Birkaç saat böyle geçti.
Herkes, Alaaddin boğulup gitti diyordu ki, hocaları;
- Alaeddin çık! diye seslendi bir daha.

Bu emirle, Alaaddin çıktı nehirden.
Gelip oturdu hocasının önünde.

Baktılar, elbisesi ıslanmamıştı bile.
Talebeler o zaman anladılar onu niçin çok sevdiğini.

Mutlaka helallaşın!

Alaaddin-i Attar hazretleri “rahmetullahi aleyh” bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, kul hakkı mühimdir, buyurdu. Ahirete kalırsa, ödemesi çok çetin olur.

Dinleyenler;
- Bu konuda ne tavsiye edersiniz efendim? dediler.
- Helallaşın, buyurdu.

- Kiminle helallaşalım efendim?
- Önce hanımınızla. Çünkü en çok münasebette olduğunuz kişi hanımınızdır. Her gün onunla helallaşmadan çıkmayın evinizden.

Ve ekledi:
- İslam’ın emirlerinde hassas davranılırsa, bir kırgınlık, üzüntü olmaz. Dikkat edin, nerede bir ihtilaf, bir anlaşmazlık varsa, İslamiyet’e uymamaktan oluyor ekseriya.