Behaeddin-i Buhari hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” annesi anlatıyor:

Oğlum Behaeddin henüz dört yaşındaydı ki, kerametleri görülürdü zaman zaman.

Mesela bir ineğimiz vardı bahçede.
Bu inek yavru yapacaktı.

Ancak doğurmasına birkaç ay vardı ki, oğlum Behaeddin o ineği bana gösterip;
- Anneciğim, bu inek beyaz başlı bir yavru doğuracak, deyiverdi.

Aradan birkaç ay geçti.
O inek, beyaz başlı buzağı doğurdu gerçekten.

Cennete ne ile girilir?

Bir gün bazı gençler bu zata gelip;
- Efendim, Cennete ne ile girilir? diye sordular.

Cevaben;
- Allah’ın rahmetiyle, buyurdu.

- Sevaplarımızla değil mi hocam?
- Hayır. Cennete girmek, ancak Allahü teâlânın rahmetiyle olur.

- Herkes için de böyle midir efendim?
- Evet. Peygamber efendimiz “aleyhisselam” bir gün; “Hiçbir kul, kendi ameliyle Cennete girmez. Ancak Allahü teâlânın rahmetiyle girebilir” buyurmuşlardı.

Eshab-ı kiram aleyhimürrıdvan;
- Sen de mi yâ Resulallah? diye sordu.

Efendimiz “aleyhisselam”;
- Evet ben de, buyurdular.

Eğer böyle yaparsak

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, mümin, Allahü teâlânın sıfatlarıyla sıfatlanmalıdır, buyurdu.

Anlamadılar:
- O nasıl olur efendim?

Şöyle izah etti:
- Mesela Allahü teâlâ affedicidir. Biz de Onun kullarını af edip, kin tutmayacağız.

Ve ilave etti:
- Yine Allahü teâlâ, kullarının günahlarını örtücüdür. Biz de, din kardeşlerimizin ayıp ve kusurlarını örtüp, kimseye anlatmayacağız. Bunu yapabilirsek, Allahü teâlânın sıfatlarıyla sıfatlanmış oluruz.