Ebu Bekr-i Şibli hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün sevdiklerine;
- Dörtyüz hocadan ders okudum. Onlardan, dörtbin hadis-i şerif öğrendim, bunların arasından bir tanesini seçip ona uydum, diğerlerini bıraktım, buyurdu.

Ve ekledi:
- Çünkü dört bin hadisin içindekiler bu hadiste vardı zaten.

Merak ettiler:
- O hangi hadis-i şerif efendim?

Buyurdu ki:
- Bu hadis-i şerifte dört nasihat var:

Birincisi, Bu dünyada ne kadar yaşıyacaksan, dünya işlerine de, o kadar çalış!

İkinci nasihat, Ahiret'te ne kadar kalacaksan, ahiret işlerine de o kadar zaman ayır!

Üçüncüsü, Allahü teâlâya, muhtaç olduğun kadar ibadet yap!

Dördüncüsü de, Cehenneme dayanacağın kadar günah işle!.


Bir mümin görünce

Bu zat, bir gün bir kaç sevdiğiyle sohbet ederken;
- Bir mümini görünce, ona dua etmelidir, buyurdu.

Dinleyenler;
- Nasıl dua edelim? diye sordular.

Gülümsedi mübarek zat:
- Dua ediyoruz ya.

Anlamadılar:
- Nasıl yani efendim?

- Canım bir Müslümanla karşılaşınca ne yapıyoruz?
- Selam veriyoruz efendim.

- İşte bu selam, en güzel duadır.

Ve izah etti:
-Selamün aleyküm demekle, Allahü teâlâ sana selamet ve afiyet versin. Selamette ol demek istiyoruz ona.

Ve sordu onlara:
- O da bize, Aleyküm selam diyor, değil mi?
- Evet hocam.

- Böyle demekle, aynı duayı o da bize yapmış oluyor. Şimdi anladınız mı?
- Anladık efendim.