Bir gün hırsızın biri Muhammed bin İsmail hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” arkasından sessizce yaklaşıp, cebinden bir miktar para almıştı.

Ama o paraları avcuna aldığında, elinin parmakları kilitlendi anında.
Çok uğraştıysa da, açamadı.

Hiç böyle şey olmamıştı önceden.
Düşününce anladı hatasını.
Yanlış kapı çalmıştı.

Bin pişman olarak huzuruna gelip;
- Affedin, dedi. Çok pişmanım.

Mübarek zat sordu.
- Hayrola neye pişmansın?
- Cebinizden gizlice para çaldım. Ama parmaklarım kilitlendi, açılmıyor. Çok pişmanım. Dua edin de açılsın elim.

Hayrünnessac, şifa için dua etti hırsıza.
O anda açıldı parmakları.

Aldığı paraları iade edince;
- Sende kalsın, buyurdu. Ama bir daha yapmamaya söz ver bana.

Ellerine yapıştı.
- Söz hocam. Bir daha yapmayacağım.

Niçin neşen yok?

Talebesinden biri geldi bir gün bu zata.
Ancak neşesizdi.

Mübarek zat anlayıp sordu hemen:
- Bir sıkıntın mı var evladım?
- Evet hocam.

- Hayrola, neyin var?
- Dünya sıkıntısı efendim. Biri bitip öteki başlıyor.

Sevgiyle baktı gence:
- Evladım dert etme onları. Allahü teâlâ bize öyle bir nimet verdi ki, dünyanın bütün sıkıntıları bize gelse, yine de hiç kalır bu nimet yanında.

Ve izah etti:
- Hani insanın alnına bir sinek konar ya, elini kaldırsan uçup gider.
- Evet efendim,

- İşte bütün dünyanın sıkıntıları, o sinek gibidir aynen. Kavuştuğumuz iman nimeti yanında bu böyledir