Bir gün Cüneyd-i Bağdadi “kuddise sirruh” hazretlerine bazı sevdikleri;
- Efendim, bize ihlas hakkında bir misal verir misiniz? dediler.

O da şunu anlattı onlara:

Evliyalardan birine, bir gün;
- Efendim, "İhlas" hususunda çok etkilendiğiniz bir olay yaşadınız mı? diye sorarlar.

Cevabında;
- Evet yaşadım, buyurur.

Ve şunu anlatır:

Mekke-i mükerremede altın kesemi kaybetmiş, parasız kalmıştım.
Basra'dan para bekliyordum.
Ama gelmemişti.

Saçım sakalım da çok uzamıştı.
Bir berbere girdim ve;
- Param yok, Allah rızası için saçlarımı düzeltebilir misin? diye sordum.

Berber, o anda birini tıraş ediyordu.

Hemen adamın yanındaki boş koltuğu gösterip;
- Şuraya otur, dedi.

Ve onu bırakıp, beni tıraş etmeye başladı.

Ama adam itiraz etti.

Berber ona;
- Kusura bakma efendi, sizi ücret mukabilinde tıraş ediyorum. Ama bu genç, "Allah rızası" için istedi, Allah için olan işler önceliklidir ve bir bedeli yoktur. Yani Allah için olan işin bedelini kullar ödeyemez, dedi.

Berber tıraşı bitirdi.

Üstelik cebime birkaç altın sokuşturdu ve;
- Acil ihtiyaçlarını karşılarsın, imkanım bu kadar, kusura bakma dedi.

Aradan birkaç gün geçti.
Beklediğim para geldi.

Ona, bir kese altın götürdüm.
- Asla alamam, dedi.

Ve ekledi:
- Allah için olan işin bedelini kullar ödeyemez demedim mi, var git işine, Allah selamet versin.

Helalleşip ayrıldım.

Ama tam kırk senedir ona dua ediyorum.
Hatta ona dua etmeye doyamıyorum.

Geceleri de kalkıp dua ediyorum.


En zor şey nedir?

Bir gün de cemaatine:
- Dünyada en zor şey nedir, biliyor musunuz? dye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- En zor şey Peki demektir.

- Neye peki demek efendim?
- Tabii ki hak söze. Çünkü nefs, Peki demek istemez. Ebu Cehil, Resulullaha “aleyhisselam” bir defa Peki deseydi, Hazret-i Ömer “radıyallahü anh” gibi kıymetli olurdu.

Ve ilave etti:
- Hazret-i Ömer de “radıyallahü anh”, eğer Peki demeseydi, Ebu Cehil'den daha tehlikeli olurdu.