Maruf-i Kerhi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, devrinde bir çocuk bir işi için evinden çıkmış, fakat geri dönmemişti bir daha.

Babası yoktu.
Annesi gözyaşıyla ağlıyor, bir an önce oğluna kavuşturması için dua ediyor, Rabbine yalvarıyordu.

Nihayet Maruf-i Kerhi hazretlerini hatırladı kadın.

Doğruca kapısına gidip;
- Efendim, dua edin de oğlum evine dönsün, diye yalvardı.

Mübarek zat, acıdı kadıncağıza.
Elerini kaldırıp;
- İlahi! Yer senin, gökler senin, ikisi arasındakiler de senindir. Bu kadının oğlu nerdeyse, evine döndür de, bu hasret bitsin, diye yalvardı.

Nerelerdeydin oğlum?

Kadın ayrılıp evine döndüğünde, gördü ki oğlu gelmiş, kapıda annesini bekliyor.

Kuvvetle sarıldı oğluna.

Sonra da;
- Nerelerdeydin oğlum? dedi. Meraktan öldüm. Nasıl geldin?

Şöyle anlattı:
- Beni bazı kimseler kaçırdı anneciğim. At üstünden günlerce yol alıp, çok uzaklarda bir yere götürdüler ve hapsettiler daracık bir yere. Az önce bir el beni alıp buraya koydu. Kendisini görmedim.

Annesinin gözleri parladı.
- O el, Maruf-i Kerhi hazretlerinin eliydi evladım.

İki şeye dikkat edin!

Bir gün de nasihat istediler bu zattan.
- İki şeye dikkat edin, buyurdu.

- Onlar nedir efendim? dediler.

Buyurdu ki:
- Birincisi, ihlaslı olmaya bakın. İhlaslı olan, her işinde muvaffak olur çünkü.

- Öbürü efendim?
- İkincisi, yapacağınız işi hemen yapın. Bırakmayın sonraya. Hadis-i şerifte mealen; “Sonra yaparım diyenler helak oldu, ziyan etti” buyuruluyor.