Bir gün bazı kimseler Cüneyd-i Bağdadi “kuddise sirruh” hazretlerine gelerek;
- Biz, gezerek rızkımızı arıyoruz efendim, dediler.

Cevaben;
- Rızkınızın, nerede olduğunu biliyorsanız, orada arayınız, buyurdu.

- Rabbimizden bekliyoruz efendim. Bakalım ne vakit gelip bizi bulacak?
- Unutmuş olduğunu sanıyorsanız, hatırlatınız.

- Unutmamıştır ama, ne vakit gönderecek diye tevekkül edip bekliyoruz efendim.
- İmtihan ederek, deneyerek Allahü teâlâya tevekkül etmek olmaz. Zira bu, imanda şüphe bulunduğunu gösterir.

Ne tavsiye edersiniz?

Sordular:
- Öyleyse bize ne tavsiye edersiniz efendim?
- Rızık için, hiç şüphe etmeyin. Zira cenâb-ı Hak rızkınıza kefildir. Az gayretle o rızık ayağınıza gelir. O emrettiği için çalışın, ama gelen rızkı, bu çalışmanızdan bilmeyin.

Ve ekledi:
- Rızık için güvenin Rabbinize. Çünkü O, buna söz vermiştir, elbette gönderir.

Bu ömür fırsattır

Bir gün de nasihat istediler bu büyük Veli’den.

Onlara;
- Bu ömür bir fırsattır. Onu, en iyi şeyle değerlendirmelidir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu dünyanın bir saati, ibadet bakımından ahiretin bin yıllık zamanından iyidir.

Sordular:
- Neden efendim?
- Çünkü bu bir saatte, iyi iş ve ibadet yapılarak ebedi saadet kazanılabilir. Halbuki kıyametin binlerle senesinde hiçbir iş yapılamaz.

Ve ekledi:
- İnsanın en kıymetli sermayesi, ömrüdür. Onu boşa geçiren, çok pişman olur ahirette.