Adiyy bin Müsafir hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” huzuruna bir sevdiği gelerek;
- Efendim uzun bir yolculuğa çıkacağım, duanızı almaya geldim, diye arzetti.

Adiyy hazretleri;
- Selametle git, buyurdu.

Ve tembih etti:
- Yolda önüne vahşi hayvanlar çıkarsa, onlara hitaben; “Ey hayvanlar! Adiyy bin Müsafir’in emriyle önümden çekilin!” diye nida et.

Ve ekledi:
- Denizde yolculuk yaptığında fırtınaya tutulup, dalgalar yükselirse, “Ey deniz! Adiyy bin Müsafir’in emriyle sakin ol!” diye nida eyle.

O kimse;
- Peki efendim, deyip çıktı yola.

Gerçekten ıssız bir yerden geçiyordu ki, vahşi hayvanlar çıktı önüne.

Çekilin önümden!

Bu zatın tembihini hatırlayıp, “Çekilin önümden!” diye bağırdı.
O anda mıh gibi durdular yerlerinde.

Başları önlerinde ve mahcubiyet içinde terk ettiler o yeri.

Sonra gidip bindi bir gemiye.
Bir müddet sonra kuvvetli bir fırtına koptu aniden.

Dalgalar, dağlar gibi yükselince, hatırladı yine o büyük zatın tembihini.
Gemileri neredeyse batıyordu ki, “Ey deniz sakin ol!” diye seslendi.

O anda deniz sakinleşti.
Rüzgar durdu.

Dalgalar duruldu.
O da kurtuldu tehlikeden, yolcular da.

Önce dininizi öğrenin!

Bir gün de, birkaç genç bu zata gelip nasihat istediler.
- Önce dininizi öğrenin, buyurdu.

- Nereden öğrenelim efendim?
- Yalnızca Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından, buyurdu . Çünkü bu âlimler nakli esas alırlar.

- Ya başkaları?
- Onlar kendi kafasından da yazar ve söylerler ki, on para bile etmez.