Adiyy bin Müsafir hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sohbetinde;
- Kim ölüme hazırsa, öldüğünde, kabri Cennet bahçesi olur, buyurdu.
Kim de ölümü hiç hatırlamıyorsa, Cehennemden bir çukur olur onun mezarı da.

Şöyle devam etti:
- Ey insanoğlu! Biri sana; Ne mübareksin dese, başkası da, tam aksini söylese, birinci sözden daha çok hoşlanıyorsan, bil ki, kötü bir kişisin, aklını başına al. Çünkü iyi insan, kendini iyi bilmez, her işini kusurlu, noksan ve bozuk görür.

Derin bir nefes aldı.
- Hatta o, aynaya baktığında, kendinden iğrenir ve kendini her müminden fena bilir.

- Kötü insan nasıl olur efendim? dediler.
- Kötü olan kul, kendini daima iyi görür, günahına aldırmaz, amellerini beğenir. Bir kimse onu övse, sevinir, memnun olur.

Ben demek, bid'attir

Bir gün, mahalleden birkaç kişiyle sohbet ederken buyurdu ki:
- Kardeşlerim, Ben… demek bid'attir. Bid'at ehli ise Cehennemin köpekleridir.

Sordular:
- Ben demekten murat, kendini beğenmek mi efendim?
- Evet. Bid'atlerin başı, ben demektir. Ben bilirim, ben yaparım… demek ne kadar çirkindir.

Birinci vazifemiz

Bir gün de;
- Efendim, birinci vazifemiz nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Dinin emirlerine uymaktır, buyurdu. Fakat buna maniler var.

- Ne manisi efendim? dediler.
- İnsanın dışında şeytan ve kötü arkadaş, içinde ise kendisi.

- Kendisi mı efendim?
- Evet. En büyük engel, insanın kendisidir. Yani kendi nefsidir. Nefse uymak en büyük engeldir.