O gün, Nuh, Hud ve Salih Peygamberlerden sonra,
Hazret-i Musa’yı da çağırır Hak teâlâ.

Åžiddetli bir rüzgarda titreyen yaprak gibi,
Huzur-u ilahiye gelince Musa Nebi,

Hak teâlâ buyurur: (Ya Musa, sen de yine,
Benim vahiylerimi ilettin mi kavmine?)

Musa aleyhisselam, arz eder ki: (Ä°lahi!
Bana indirileni tebliÄŸ ettim ben dahi.)

Hak teâlâ buyurur: (Çık ÅŸimdi minberine.
Sana vahy olunanı oku mahşer ehline.)

Musa aleyhisselam, iÅŸbu emre uyarak,
Çıkıp okur Tevrat’ı, gayet fasih olarak.

Yahudi âlimleri zannederler ki hatta,
Tevrat nazil olundu sanki tam o saatta.

Sonra, nida edilir bir de Davud Nebi’ye.
Gelir o da korkarak huzur-u ilahiye.

Hak teâlâ buyurur: (Ya Davud, Zebur’unu,
Cebrail’den alarak tebliÄŸ ettin mi onu?)

O dahi cevabında arz eder ki: (Ya Rabbi!
Aynen tebliÄŸ eyledim nazil olduÄŸu gibi.)

O zaman emreder ki: (Ya Davud, çık minbere.
Sana indirileni oku ehl-i mahÅŸere.)

Davud aleyhisselam, emre edip imtisal,
Çıkıp, güzel sesiyle Zebur’u okur derhal.

Sonra, (Ä°sa nerdedir?) diye nida edilir.
Ä°sa aleyhisselam, oraya getirilir.

Hak teâlâ buyurur: (Ya Ä°sa, sen dedin mi,
Ki, ilah edininiz beni ve validemi?)

O der ki: (Ya ilahi, seni tenzih ederim.
Hak olmayan bir sözü, sana nasıl söylerim?

Ben eÄŸer, böyle bir söz söylemiÅŸ olsam dahi,
Elbette ki sen onu bilirsin ya ilahi!)

Hak teâlâ o zaman buyurur ki mealen:
(Ya Ä°sa, dediklerin doÄŸrudur hakikaten.

Sen dahi minberine eyle de ÅŸimdi avdet,
Sana indirileni, halka eyle tilavet.)

O dahi ifa için Rabbinin bu emrini,
Okur baÅŸtan sona dek Ä°ncil-i ÅŸerifini.

Hak teâlâ katından bir nida daha gelir.
Son olarak denir ki: (Muhammed nerededir?)

Hüdâ’nın Sevgilisi, Muhammed Resulullah,
Gelince, Ona dahi sorar cenâb-ı Allah.

Buyurur: (Ya Muhammed, sen Kur'an-ı kerimi,
Alarak, ümmetine tam tebliÄŸ eyledin mi?)

Arz eder ki: (Ya Rabbi, evet, tebliÄŸ eyledim.)
O zaman Hak teâlâ buyurur: (Ey Habibim!

Sen dahi minberine eyle de ÅŸimdi avdet,
Kur'an-ı kerimini halka eyle tilavet.)

Çıkıp, fasih olarak tilavet eyleyince,
Müminler dinleyerek, gark olurlar sevince.

Ve lakin kâfirlerin, hem de münafıkların,
Kur'ana, (çöl kanunu) diyen o ahmakların,

Öyle çirkin olur ki yüzleri bundan sebep,
Nedamet ateÅŸiyle kavrulur kalbleri hep.