O Server, Medine’ye teÅŸrif ettiklerinde,
Kaldılar Halid bin Zeyd Ensari’nin evinde.

Eve teÅŸrif edince o Hüdâ’nın Habibi,
Bir neÅŸeye gark oldu bu talihli sahabi.

Artık o, geceleri kılıcını alarak,
Muhafızlık yapardı, etrafı kollayarak.

İki katlı bir evdi onların haneleri.
Alt katı tercih etti Allah’ın Peygamberi.

Lakin hazret-i Halid, deÄŸildi hiç müsterih.
Ki, niçin Resulullah alt katı etti tercih?

En son dayanamayıp, geldi huzurlarına.
Dedi ki: (Anam babam, feda olsun yoluna.

Sizin aşağı katta ikamet etmenize,
Gönlümüz razı deÄŸil, ağır gelir bu bize.

Ne olur, bir üst kata, siz teÅŸrif buyurunuz.
Biz aÅŸağı inelim, böyle rahat oluruz.)

Buyurdu ki: (Ya Halid, bundan olma muzdarip.
Bizim altta olmamız, daha uygun, münasip.

Zira ziyaretçiler gelir beni görmeye.
Burası daha iyi onlarla görüÅŸmeye.)

Hazret-i Halid der ki: (Peygamber efendimiz,
Böyle arzu edince, razı olduk buna biz.

Bir testimiz vardı ki, kırıldı düÅŸüp birden.
Ä°çindeki dolu su, yere aktı kâmilen.

Sular, aşağıya da sızar ve akar diye,
Biz, hanımla bir hayli kapıldık endişeye.

Yok idi o zamanlar, pek maddi varlığımız.
Tek yorganımız vardı her gün kullandığımız.

Bastırdık hemen onu suların üzerine.
Ki, bir zarar vermesin, Allah’ın Resulüne.

Biz evde yürürdük ki, gayet yavaÅŸ olarak,
Bu yüzden dökülmesin aÅŸağı toz ve toprak.)

Ve yine Ebu Eyyub anlatır ki: Bir kere,
Yemek götürmüÅŸ idim, hazret-i Peygambere.

Ä°ki kiÅŸilik idi götürdüÄŸüm o yemek.
Zira Resulullahla, Ebu Bekir vardı tek.

Bana buyurdular ki: (Haber ver Sahabeye.
Ensardan otuz kiÅŸi gelsin yemek yemeÄŸe.)

Ben ÅŸöyle düÅŸünerek durakladım o ara:
GetirdiÄŸim bu yemek yeter mi ki onlara?

DüÅŸüncemi anlayıp, buyurdu ki: (Ya Halid!
Ensardan otuz kiÅŸi davet eyle, haydi git.)

(Peki ya Resulallah!) diyerek o Servere,
Gittim ve otuz kiÅŸi davet ettim yemeÄŸe.

Onar onar oturup, bol bol yiyip doydular.
Yemekte bir azalma olmadı zerre kadar.

Sonra buyurdular ki: (Ya Halid, git de yine.
Altmış kişi davet et, yemek ziyafetine.)

Çağırdım, hepsi geldi, yediler o yemeÄŸi.
O altmış kişinin de doydular hepsi iyi.

Sonra üçüncü defa buyurdu ki o Server:
(Ya Halid, doksan kiÅŸi davet eyle bu sefer.)

Davet ettim, geldiler, yediler o yemekten.
O doksan kiÅŸinin de doydular hepsi hemen.

Misafirler gidince, yemeÄŸe ettim nazar.
Gördüm ki, bir azalma olmamış zerre kadar.