Dedim ki: (Babacığım, dediğin o bağlara,
Bu sabah çıkıp gittim, dolaşırken bir ara,

Rastladım yol üstünde kilisenin birine.
Merak edip, hemence girdim içerisine.

Baktım, bir çok insanlar ediyorlar ibadet.
Onların bu halleri, hoşuma gitti gayet.

Onlar, görmedikleri, her ÅŸeye kadir olan,
Kudretli bir Allah’a ediyorlar hep iman.

Ben onları görünce, anladım ki muhakkak,
Onların bu dinleri, bizimkinden daha hak.)

Babam bunu duyunca, bana dedi: (Ey oÄŸlum!
Bu düÅŸüncen çok yanlış, sana doÄŸru diyorum.

Baban ve ecdadının dini daha doğrudur.
Onların hallerine aldanma, doğru budur.)

Dedim ki: (Hayır baba, ben öÄŸrendim her ÅŸeyi.
O din, bizim bu dinden daha doÄŸru ve iyi.

Onlar inanıyorlar, hak olan bir Allah’a.
İnandım ki o dinden, iyi din yoktur daha.)

Babam bana çok kızıp, ayak ve ellerimden,
Bağlayıp, bir odaya hapsetti beni hemen.

O halimde ben yine, Åžam’ı düÅŸünüyordum.
Oraya girmek için, çareler arıyordum.

Ve bir gün öÄŸrendim ki, köyümüzden tâ Åžam’a,
Bir kervan gidecekmiÅŸ, hem de o gün akÅŸama.

Ellerimi çözerek, gizlice kaçtım evden.
Åžam’a giden kervana, katıldım gidip hemen.

Åžam’a vasıl olunca, hıristiyan dininin,
En büyük âlimini öÄŸrendim hemen ilkin.

Sevinç ve heyecanla, gidip buldum âlimi.
Huzuruna varınca, arz eyledim halimi.

Dedim ki: (İzin verin, kalayım evinizde.
Olayım gece gündüz sizin hizmetinizde.

Yeter ki, öÄŸreneyim hıristiyan dinini.
Tanıtın bir de bana, âlemlerin Rabbini.)

O kabul eyleyince, hizmetine girdim tam.
Böyle onun yanında, bir müddet ettim devam.

Kilise iÅŸlerini idame ediyordum.
Ve hıristiyanlığı ondan öÄŸreniyordum.

Lakin bir müddet sonra, anladım ki ben bizzat,
O, dedikleri gibi deÄŸilmiÅŸ iyi bir zat.

Zira fakirler için aldığı akçeleri,
Fakirlere vermeyip, yığıyordu ekseri.

Yedi küp doldurmuÅŸtu altın ve gümüÅŸlerden.
Ve hatta benden gayri, yok idi bunu bilen.

Bir müddet sonra bu zat, göçtü ebediyete.
Geldi hıristiyanlar, defin için hizmete.

Dedim ki: (Neden buna ilgi gösterirsiniz?
Bu, hürmet edilmeye layık deÄŸil, biliniz.)

Bana inanmayınca, söyledim hakikati.
O zaman inandılar onlar da bana kati.

(Bu, techiz ve tekfine layık değil) diyerek,
Cenazesini alıp, ettiler bir yere terk.

O âlimin yerine, geçti baÅŸka birisi.
Onun, dünya malıyla yok idi bir ilgisi.