Åžeyhayn denilen yere geldi Ä°slam ordusu.
Orada dinlenmekti, o Serverin arzusu.
Yatsı namazı için, vakit girdiÄŸi zaman,
Bilal, yanık sesiyle okudu çıkıp ezan.
Resulullah, yatsıyı kıldırıp Eshabına,
Çağırdı Muhammed bin Mesleme’yi yanına.
Buyurdu: (Elli kişi, yanına al hemence.
Tâ ki sabaha kadar, nöbet tutun bu gece.)
Geri kalan gaziler ve Server-i kâinat.
O gece, hep birlikte ettiler istirahat.
Peygamber efendimiz, sabah fecir sökünce,
Uyanıp kalktı hemen Eshabdan daha önce.
Sonra Uhud dağına yürüyüp geldi ordu.
MüÅŸriklerin ordusu, artık görünüyordu.
Sabah namazı için, okundu sonra ezan.
Saf saf olup, namaza durdular hep o zaman.
Resulullah, ikinci bir zırh daha giydiler.
Ve mübarek başına, bir miÄŸfer geçirdiler.
Münafıkların başı, Abdullah bin Übey de,
Üçyüz münafık ile konuÅŸarak bu yerde,
Dedi: (Biz, kendimizi öldürmeye mi geldik?
DüÅŸman kalabalıkmış, hiç tahmin edemedik.)
O münafıkların da zihnini çelip tek tek,
Medine'ye döndüler, orduyu terk ederek.
Yediyüz kiÅŸi kaldı o an Ä°slam ordusu.
Yok idi hiç birinin, ölümden bir korkusu.
Hepsi, gönül birliÄŸi yapmış kahramanlardı.
Resulullah uğrunda, hepsi baş koymuşlardı.
Hatta şehid olmaktı onların tek gayesi.
Bunu, en büyük rütbe biliyorlardı hepsi.
Bu cenkte, kanlarının son damlasına kadar,
Resulü korumaya, verdiler kesin karar.
Resulullah, orduyu nizama soktu hemen.
Zira baÅŸlayacaktı çatışma çok geçmeden.
SaÄŸ kanada, UkaÅŸe edecekti kumanda.
Ebu Seleme’yi de, geçirdi sol kanada.
Sa'd bin Ebi Vakkas, Ebu Ubeyde ile,
Ön safta yer aldılar, okçu birlikleriyle.
Zırhlıların başına, geçti Zübeyr bin Avvam.
Hazret-i Hamza ise, orta yerde durdu tam.
Ä°slam’ın beyaz renkli sancağını, o Server,
Mus'ab ibni Umeyr’e teslim etti bu sefer.
O sırada Hanzala, Medine’den gelerek,
Mücahidler safına katıldı seÄŸirterek.
Bu mübarek sahabi, o gece evlenmiÅŸti.
Süratle evden çıkıp, bu savaÅŸa gelmiÅŸti.
MüÅŸriklerin ordusu, Müslümanlardan evvel,
Gelip mevzilenmiÅŸti tam bu yerde mükemmel.
Orduya, Ebu Süfyan ediyordu kumanda.
Zira henüz imana gelmemiÅŸti o anda.
SaÄŸ kanada, Halid bin Velid oldu kumandan.
Sol kanat, Ä°krime’nin emrinde idi o an.
Zira her ikisi de, Uhud günü, maalesef,
Henüz olmamışlardı Ä°slam ile müÅŸerref.
|
