Derya Ali Baba "rahmetullahi aleyh", Anadolu Evliyasından.
Türbesi, Ä°stanbul KazlıçeÅŸme’dedir.

Bir kimse inanmazdı bu zatın büyüklüÄŸüne.
Bir gün, eve yemeÄŸe çağırdı bu Veliyi.
Aklı sıra imtihan edecekti onu.

Besmelesiz kesilmiÅŸ tavuk eti ikram edecek, yediÄŸini görünce de, "Ä°ÅŸte..." diyecekti güya. "Anlamadı tavuÄŸun Besmelesiz kesildiÄŸini. Bir de evliya diyorlar".

Daveti kabul edip geldi mübarek zat.
Ancak yemeye el uzatmadı.

Adam bunu görünce;
- Hoca Efendi, kendi bahçemdeki tavuÄŸun etidir. Niçin yemiyorsunuz? diye sordu.

Buyurdu ki:
- Evet, bahçendeki tavuk. Ama bu tavuk bana bir ÅŸeyler söylüyor.

Adam heyecanlandı.
- Ne... ne söylüyor?
- Beni yeme. Çünkü beni Besmelesiz kestiler, diyor.

Adam bunu duyunca;
"Eyvah!" dedi içinden. "Ben ne yaptım?".

Bin piÅŸmanlık içinde sarıldı ellerine.
- Affedin hocam. Sizi denemek istemiÅŸtim. Kalb gözünüz açıkmış. Kör olan benmiÅŸim.

Kalbi, bu Velinin sevgisiyle dolmuştu adamın.

Halinizden razı olun!

Bu zat bir gün buyurdu ki:
- Halis mümin, her halinden razıdır. Nimette de, musibette de hali hiç deÄŸiÅŸmez.

Sordular:
- Musibet gelince de mi hocam?

Buyurdu ki:
- Evet. Çünkü o, gönderene bakar. Madem ki Allahü teâlâ göndermiÅŸtir. Severek kabul eder.

Ve ekledi:
- Peygamber efendimiz aleyhisselam da; "Müminin her haline hayret ediyorum. Nimet gelirse ÅŸükreder. Bela gelirse sabreder. Her ikisinde de sevap kazanır" buyuruyor.

Günahtan sakının!

Bir gün de;
- Muvaffak olmanın yolu nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Ä°kidir, buyurdu. Biri, günahlardan sakınmak, öbürü, insanlara iyilik etmektir.