Evliyayı kiramdan Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- Başkalarının kusurlarını değil, kendi kusurlarını araştır, kendini düzeltmeye bak, buyurdu.

Sonra derin bir nefes aldı:
- Âh evladım! İnsan nedense hep başkalarına baka baka havalara giriyor. Halbuki o havası inecek bir gün. Herşey teneşir tahtasında bitecek. Zor günler gelecek.

Ve şunu anlattı:
Bir gün, Peygamberimiz “aleyhisselam”, bir kabri ziyaret etmiş.
Yanındaki eshab-ı kiram sormuşlar:
- Ne oldu Yâ Resulallah?

Efendimiz “aleyhisselam”;
- Ölüm, dehşetli bir iş, buyurmuş.

Onun için önce niyetlerimizi düzeltelim evladım. Yaptığımız işi niçin yaptığımızı iyi düşünelim. Bundan Rabbimiz razı mı, değil mi, buna bakalım.

Şöyle bitirdi:
- Gıybet günahı, yetmiş defa zinadan beterdir. Çok tehlikeli.

Emr-i maruf farzdır

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, emr-i maruf yapmak, her Müslümana farzdır, buyurdu. Eshab-ı kiram ve İslam âlimleri, mallarıyla, canlarıyla bu farzı ifa ettiler.

Ve ilave etti:
- Emr-i maruf yapmak, kıyamete kadar gelecek bütün Müslümanların üzerine farzdır. Yani hepimize farz.

Ve misal verdi:
- Nasıl ki hiç kimse namazdan, oruçtan, hacdan, zekattan kurtulamaz, farz çünkü. Cihat etmesi de farzdır.

Şöyle bitirdi:
- İmkanı varken yapmazsa, yanar ahirette.