Ömer bin Abdülaziz hazretleri “rahmetullahi aleyh”, halife iken, Sâlim bin Abdullah adında sevdiği bir âlime mektup yazıp;
- Bu millete emir oldum. Dedem hazret-i Ömer “radıyallahü anh” hakkında bana tafsilatlı bilgiler yaz. Zira ben kendime Onu örnek almak istiyorum, diye rica etti.

O âlim şöyle yazdı Halifeye:
Hazret-i Ömer “radıyallahü anh” halife olunca, kendisine bir maaş tayin ettiler.
Ama yetmezdi bu para kendisine.

Eshab-ı kiram “aleyhimürrıdvan” toplanıp;
- Maaşını biraz arttıralım, diye karar verdiler.

İyi de bunu nasıl söyleyeceklerdi kendisine?
Zira kabul etmezdi.
Üstelik kızar, gadaba da gelebilirdi.

Nereye gidiyorsunuz?

İki sahabi, bunu kendisine arz etmek için yola düştüler.

Hazret-i Osman “radıyallahü anh” onları görüp sordu:
- Nereye böyle?
Durumu anlattılar.

- Siz Ömer’i tanımıyor musunuz? dedi. Asla kabul etmez, hatta kızar size.

- Doğru diyorsun. Peki nasıl yapalım?
- Kızı Hafsa’ya söyletin. Onun hatırı için belki kabul eder.

Hazret-i Hafsa’ya “radıyallahü anha” gidip, vaziyeti anlattılar.
- Ama bizden duyduğunu söyleme! diye de tembih ettiler.
- Peki söylemem, dedi.

Ve gidip arzetti bunu babasına.

Seni kim gönderdi?

Ancak tahmin edildiği gibi celallendi.
Ve hiddetle sordu:

- Seni bana kim gönderdi?
- Söyleyemem babacığım. Benden söz aldılar.

- Pekâlâ kızım, Allah için söyle bana, Resulullah efendimizin “aleyhisselam” kaç elbisesi vardı?
- İki tane.

- En kıymetli yemeği neydi?
- Arpa ekmeği.

Buyurdu ki:
- Ey kızım, hazret-i Peygamberin “aleyhisselam” dünyadaki yaşayışı böyleyken, Ömer’in başka türlü yaşaması yakışır mı?