Bayezid-i Bistami hazretleri “kuddise sirruh”, en büyük âlim ve evliyalardandır.

Annesi anlatıyor:
Ben ona hamileyken, şüpheli bir lokma yiyemezdim.
Yiyecek olsam, karnımda vurup ikaz ederdi hemen.

Kendi kendime;
“Bu, ilerde büyük zat olur”, diyordum.

Cafer-i Sadık hazretlerinden kırk yıl sonra doğmuş, üveysi olarak talebesi olmuştu.
Yani görmeden feyz almış, o büyük Veli’nin kalbindeki nurlar, hazret-i Bayezid’in kalbine akmıştı.

O da bu nurları Ebül Hasen-i Harkani hazretlerine aksettirdi.
O, ilahi bir aşka tutulmuş, Allah’tan başka her şeyi unutmuştu.

Tam yüzonüç âlimden feyz aldı.
Tasavvufta, çok yüksek makama ulaştı.

Göğüs kemikleri gıcırdardı

Allahü teâlâdan çok korkardı.
Öyle ki, bu korkunun şiddetinden göğsünün kemikleri gıcırdar, yanında olanlar işitirlerdi bu sesi.

Hocalarına edebi fevkaladeydi.

Şöyle ki;
Ölmeden vasiyet etmiş;
- Ölürsem, beni hocamın yanına defnedin. Lakin benim kabrimi daha derin kazın ki, benim bedenim, hocamınkinden altta bulunsun demiştir.

Kim kimi severse...

Bir gün de;
- Efendim, Cennete girmenin yolu nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Dünyada camide buluşanlar, öbür tarafta Cennetde buluşacaklardır, buyurdu.

Sordular:
- Ya dünyada ahlaksız yerlerde buluşanlar efendim?
- Onlar da Cehennemde buluşurlar tabii ki. Çünkü kim kimi severse, onunla beraber olur. Bu, bir yolculuktur.

Şöyle bitirdi:
- Asıl iş, büyüklerin vasıtasına binebilmektir. Onlarla birlikte olanlar zararlı çıkmazlar.