Ebu Bekr-i Kettani hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sohbetinde;
- Müminleri seviniz, buyurdu. Zira mümin Allah’ın dostudur. Onlara su-i zanda bulunmayın.

Ve ekledi:
- Müminleri sevmekten başka çare yoktur.

Sonra şunu anlattı:
Sohbetimize gelen bir Müslüman vardı.
Lakin her nedense ona karşı kalbimde bir soğukluk duyardım.
Ama bilmezdim sebebini.

Halbuki Mümine soğuk durmak felakettir diye biliyordum.
Ne kadar uğraştımsa atamadım kalbimden bu kötü düşünceyi.

Kıymetli hediyeler aldım

Hediye, muhabbeti arttırır diye işitmiştim.
Kıymetli hediyeler alıp götürdüm.
Yine soğukluk gitmedi kalbimden.

Onu evime davet ettim.
Çeşitli ve leziz yemekler ikram ettim.
Yine gitmedi o soğukluk.

Çok üzülüp, kendi kendime;
“Ey nefsim, inat etme. O mümin, senden kıymetlidir. Ne kötü hali var ki, ona soğuk duruyorsun? Bu, kibirdendir ki, vazgeçmezsen mahvolursun” dedim.

Gözyaşıyla ağladım

Ayrıca;
Ey nefsim! Yoksa sen, kendini, ondan üstün mü görüyorsun. Çabuk tövbe et. Zira cenâb-ı Hak bu halinden razı değildir dedim.

Bunları düşünerek o müminin evine vardım.
Tekrar yemeğe davet ettim.
Neler neler ettimse de, o soğukluk bir türlü gitmedi kalbimden.
Halbuki dinimizde buna cevaz yoktu.

Gözümden yaş akıtıp;
Yâ Rabbi, kalbimde bu mümine karşı muhabbet ihsan eyle diye yalvardım.
Çok ağladım.

Çok şükür duam kabul oldu.
O soğukluk gitti, ferahladım.