Behaeddin Buhari, çok yüksek evliya zat.
Bir gün talebesine, etti şöyle nasihat:

(Bizim bu yolumuza, her kim ki olsa tâbi,
Gözetmesi lazımdır, şu üç mühim edebi.

Birincisi, Allah’a karşı olan edeptir.
Yani farzları yapıp, günahı terk etmektir.

Ona kul olduğunu, iyi idrak ederek,
Her emr-ü yasağına, hakkıyla uymak gerek.

Onun emirlerinden, bir tanesine bile,
Uymamak, edepsizlik olur Ona haliyle.

İnsan düşünmeli ki, kendisi hiç yok iken,
Yarattı Allah onu, bir damlacık nutfeden.

Büyütüp yetiştirdi, onu ihsanı ile.
Her türlü nimetleri, bahşetti fazlasiyle.

İman, akıl, düşünce, lisan ve güzel ahlak.
Verip, aziz eyledi bir insan yaratarak.

Böyle yüce bir Rabbin, emrine muhalefet,
Edepsizlik etmenin, en çirkinidir elbet.

İkinci edep ise, Resulüne edeptir.
Her iş ve harekette, sünneti gözetmektir.

Kim kimi seviyorsa, ona uyar elbette.
Bunu icab ettirir, hakiki muhabbet de.

Edebin üçüncüsü üstada olanıdır.
Çünkü kendi üstünde, onun çok hakkı vardır.

Allah ve Resulünü, bilip tanımasına,
Gafletten uyanarak, hak yolu bulmasına,

O vasıta olmuştur, odur buna tek sebep.
Onun için üstada, lazımdır fazla edep.

Tâ kıyamete kadar, yaşasa da bir adam,
Bu nimetin şükrünü, yine de yapamaz tam.)

Bir gün de buyurdu ki: (Düşmandır bize nefis.
Onun her arzusuna, boyun eğmemeliyiz.

Bu nefs-i emmareyi, terbiye etmek için,
İslam’a tam uyması lazımdır her kişinin.

Bu dinin emrettiği, ufak bir işi yapmak,
Yahut yasak ettiği bir günahtan sakınmak,

Kendi arzusu ile, bin yıl ifa ettiği,
Nafile ibadetten, hayırlıdır ve iyi.

Dinin bekçisi olan İslam âlimlerinin,
Yolunda yürüyenler, azaptan olur emin.

Bu yoldan, zerre kadar ayrılık olsa çok az,
Ahirette, azaptan kurtuluş mümkün olmaz.

Aklı olan bir kimse, fırsat bilir bu anı.
Oraya hazırlıkla geçirir her zamanı.

Bu kısacık zamanda, faydalı tohum eker.
Bir taneden, sayısız meyveler elde eder.)

Bu büyük evliyanın hürmetine ilahi!
Onun şefaatine kavuştur bizi dahi.