Vakta ki teşrif etti Bursa’ya Emir Sultan,
Bayezid Han, küffârla savaşıyordu o an.

Osmanlının, bu harpte, çok zayiatı vardı.
Kimi şehid, kimi de yara alıyorlardı.

Bu esnada genç biri, askerin arasında,
Dolaşıp, yaraları sarıyordu anında.

O sırada Sultan da, yaralandı aniden.
Yarayı sarsın diye, çağırdı genci hemen.

Emir Sultan geldi ve bir mendil çıkararak,
Sultanın yarasını sardı seri olarak.

Sabahleyin kalkınca, baktı ki yaralılar,
İyileşmiş o gencin sardığı o yaralar.

Sultan da, merak ile yarayı açar iken,
Sarılan o mendile hayretle baktı birden.

Zira o, hanımının, nişanlıyken vaktiyle,
Verdiği bir mendilin yarısıydı ayniyle.

Bu, nasıl olabilir diye çok etti merak,
Dedi: (Bana getirin, onu hemen bularak.)

Çok aradılarsa da, bulamadılar onu.
Sultan çok merak etti, onun kim olduğunu.

Yine, Niğbolu’da da, Yıldırım Bayezid Han,
Kaleyi almak için savaşırdı pek yaman.

Peşpeşe hücumlarla, düşmedi yine kale.
Yıldırım Bayezid Han, çok üzüldü bu hale.

Nihayet hücumların en şiddetli anında,
Peyda oldu aynı genç gazilerin yanında.

Kalenin kapısını, gidip açtı bu sefer.
Kâfirler teslim olup, fetih oldu müyesser.

Emir Sultan açmıştı Niğbolu kalesini.
Lakin gören olmadı, bir daha kendisini.

Padişah emretti ki: (Tez o genci bularak,
Getirin huzuruma, hem de acil olarak.)

Herkes onu bulmaya olduysa da seferber,
Lakin mümkün olmadı bulmak yine bu sefer.

Padişahın kızı da, Bursa’da, bu arada,
Sevgili Peygamberi görmüş idi rüyada.

Ve ona, Resulullah buyurmuştu ki şöyle:
(Sen evlen evladımdan Muhammed Buhari'yle.)

Edep, hayâ timsali Hindu Fatıma Sultan,
Bu rüyayı, kimseye açamadı bir zaman.

Lakin ertesi gece, Resulü gördü yine.
Ve şöyle buyurdular rüyada kendisine:

(Ahirette şefaat istersen eğer benden,
Evladımdan Muhammed Buhari ile evlen.)

Düşündü: Emir Sultan, bir genç fakir ve garip,
Acaba o haliyle olur mu bana talip?

Acep haberi var mı onun dahi bu işten?
O, bunları düşünüp, üzülürdü hep içten.