Vardı Emir Sultan’ın bir yayıyla bir oku,
Onu kullanır idi, bir savaş bulsa vuku.

Lakin yaya koyunca, oklardan bir tekini,
Kırk ok çıkıp, hepsi de bulurdu hedefini.

Bir gün, şeyhülislamın dahi hazır olduğu,
Bir mecliste, istedi bu yay ile okunu.

Onu, şeyhülislama vererek bu büyük zat,
Buyurdu ki: (Al bunu ve doğuya doğru at.)

Sonra da buyurdu ki: (Ok düşerse nereye,
Bizim mezarımızı kazarsınız o yere.)

Oku, onun emriyle atınca şeyhülislam,
Şimdiki türbesinin yerine düştü o tam.

Vakta ki Emir Sultan göçünce bu âlemden,
Üzerine bir türbe yapıldı sonra hemen.

Şöyle anlatıyor ki türbeyi yapan usta:
(Kendisinden talimat aldım hep bu hususta.

Zira her gün, rüyama girerek o büyük zat,
Emirler veriyordu kendisi bana bizzat.

Şurası şöyle olsun, böyle yap burayı da.
Diye tarif ederdi o hep bana rüyada.

İznikli bir âlimin var idi ki bir oğlu,
Kalkıp, Emir Sultan’ın kabrine geldi doğru.

Türbeye bakanlardan alaraktan müsaade,
Dedi: (Kalmaya geldim uzun müddet bu yerde.)

Onlar (Peki) diyerek, verdiler ona izin.
O da girdi içeri, itikaf etmek için.

Gece gündüz ibadet ederek o orada,
Bulunurdu Rabbinden çok niyaz ve duada.

Belli ki, bir arzusu var idi o kişinin.
Ona dua ederdi, hasıl olması için.

Fakat altı gün sonra, ayrıldı o türbeden.
Onu görüp, insanlar sordular ona hemen.

Dediler: (Uzun müddet kalacaktınız hani.
Ne için altı günde, çıktınız böyle ani?)

Dedi: (Benim vardı ki mühim bir ihtiyacım,
Bu hasıl olsun diye, yıllardır duacıyım.

Geldim, Emir Sultan’ın ruhlarını vesile.
Ederek, kavuşayım arzuma bilvesile.

Lakin ben, uzun müddet kalırım zannetmiştim.
Arzuma, ancak böyle kavuşurum demiştim.

Fakat Emir Sultan’ın yetişerek himmeti,
Aktı nehirler gibi feyiz ve bereketi.

Kavuştum muradıma bu altı gün içinde.
Çıktım, fazla kalmadım işte bunun için de.

Bu büyük evliyanın bilin çok kıymetini.
Zira o, isteyene saçıyor himmetini.)