Bir hadis-i şerifte, o Sevgili Peygamber,
Buyurdu: (Cibril bana, geldi ve verdi haber.

Dedi ki: Hak teâlâ, Yusüf Peygamberine,
Verdiği güzelliğin, bir benzerini yine,

Osman ibni Affan’a vermiştir ki esasen,
Osman’ın güzelliği, Yusüf’e benzer aynen.

Her kim Yusüf Nebiyi, görmek arzu ederse,
Osman ibni Affan’a baksın o, öyle ise.)

Yine bir hadisinde buyurdu ki o Server:
(Ben, Osman bin Affan’ın yüzünü birçok sefer,

Tam ve kâmil olarak, görmeyi arzu ettim.
Lakin mümkün olmadı, yine tam göremedim.

Bunu, Cebrail’e de, bir defa söyleyince,
Dedi ki: (Onu ben de, göremedim iyice.

Zira onun hürmeti, büyüklük ve haşmeti,
Meleklerin kalbinde, öyle yer etmiştir ki,

Bizi alıkoymuştur, onu müşahededen.
Mahrumuz biz de onun, yüzünü tam görmekten.

Onun, gece yarısı, hanesinden çıkarak,
Mescide gider iken, tam vakarlı olarak,

Haşmet ve hayâsından, yerde ve göklerdeki,
Melekler, mahcup olur, utanır elbette ki.)

Yine Peygamberimiz, buyurdu ki bu babta:
(Ben, Mirac’da gökleri geçiyorken her katta,

Çeşitli büyüklükte yapılmış mihrapların,
İçinde, suretini görmüş idim Osman’ın.

Melekler, bölük bölük gelirlerdi oraya.
Bakıp şükrederlerdi, Allahü teâlâya.

Sordum ki: (Ya Cebrail, ne zamandan beridir,
Bu suretler buraya konuldu, belli midir?)

Dedi ki: (Bu yeryüzü, henüz yaratılmadan,
Dörtyüzbin sene önce, bunlar vardı o zaman.)

Zira o, gündüzleri oruçluydu çok zaman.
Ve çok namaz kılardı, gece fecir doğmadan.

Fakirleri giydirir, açları doyururdu.
Ve İhlas suresini, devam üzre okurdu.

Acı, bela, musibet gelseydi ona şayet,
Sabreder ve kimseye etmezdi hiç şikayet.

Resulullah buyurdu: Miraca vardığımda,
Osman’ın suretini, gördüm ilk gök katında.

Dedim: (Bu mertebeye, ne ile eriştin sen?)
(Gece namaz kılmakla) dedi bana cevaben.

İkinci katta dahi, sordum bu sualimi.
Dedi ki: (Okumakla, hep Kur’an-ı kerimi.)

Altıncı gökte dahi, görünce onu yine,
Hemen aynı suali, sordum ben kendisine.

Dedi: (Ya Resulallah, musibet ve belaya,
Sabredip, şükreyledim Allahü teâlâya.)