O, beni İsrail'e, Hakk'ın bir peygamberi.
Güzellik ve cemalde yok idi bir benzeri.

Yumuşak huylu idi, ederdi halka vaaz.
Saçları seyrek olup, inceydi sesi biraz.

Zekeriya Peygamber, dururken mihrabında,
Cibril aleyhisselam nazil oldu bir anda.

Hak teâlâ, vahiyle buyurdu ki: (Elbet biz,
Seni, Yahya isminde oğulla müjdeleriz.)

Yahya aleyhisselam gelir gelmez dünyaya,
Melekler, kendisini çıkardılar semaya.

Sütten kesilinceye kadar belli bir zaman,
Gıdası, sırf Cennetten olundu ona ihsan.

Çocukluktan belliydi olgunluğu, kemali.
Ve sair çocuklara benzemezdi bir hali.

Mesela akranları oynarken her gün oyun,
Allahü teâlâyı anardı kalbi onun.

Derlerdi: (Gel bizimle, sen de oyna ey Yahya!)
Derdi ki: (Oyun için gelmedik biz dünyaya.)

Kıldan elbise giyer, yerdi arpa ekmeği.
En büyük zevk bilirdi, o, ibadet etmeyi.

Cehennem korkusuyla ağlardı gece gündüz.
Öyle ki, gözyaşları yapmıştı yüzünde iz.

Babası bakardı hep, her vaaza başlar iken,
O varsa, bahsetmezdi Cehennem ateşinden.

Bir gün onu görmeyip, azaptan bahsedince,
O, bunları işitip, feryat etti bir nice.

Ağlayıp inleyerek, dışarı çıktı hemen.
Yöneldi sahralara, geçmiş idi kendinden.

Eve geldi babası, mescidden ayrılarak.
Dedi ki: (Ey Yahya’nın validesi, durma kalk.

Yahya'dan gafil olup, bahsettim Cehennemden.
Meğer o içerdeymiş, işitmiş bunu benden.

Cehennemi duyunca, gitti o feryat edip.
Korkarım ki ölmüştür, anlayalım gel gidip.)

Çıkıp, oğullarını ararken yana yana,
Nihayet rastladılar sahrada bir çobana.

Dediler: (Genç birini gördün mü bu mahalde?)
Dedi ki: (Siz Yahya'yı ararsınız herhalde.

Şu dağın eteğinde gördüm onu deminden.
Ağlayıp, yaş dökerdi devamlı gözlerinden.)

O tarafa giderek, buldular onu yine.
Ve alıp getirdiler aynı gün evlerine.

Yahya aleyhisselam gelince rüşt çağına,
Rabbimiz, Peygamberlik makamı verdi ona.

İnsanları hak yola çağırdı senelerce.
Lakin inanmayanlar oldu ona bir nice.

Yehudi hükümdarı Herod’un bir torunu,
Olan Birinci Herod, severdi lakin onu.

Kardeşinin kızıyla evlenebilmek için,
Bir fetva isteyince, vermedi ona izin.

Zira caiz değildi o dinde bu evlilik.
Kız, bu defa Herod'un nefsini etti tahrik.

Müstehcen görünerek, dedi ki: (Beni dinle.
Yahya'yı öldürürsen evlenirim seninle.)

O, nefsine aldanıp, emir verdi bu sefer.
Gelip yakalayarak, onu şehid ettiler.

Ve lakin cezasını Allah verdi tabii.
Kızı, yerin dibine batırdı Karun gibi.